สายลมปนไอร้อนที่ลอยขึ้นจากพื้นทรายกระทบใบหน้ากะทิวิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ วิ่งไปให้ถึงขอบฟ้า เท้าสัมผัสทรายเนื้อละเอียดอย่างที่แม่ทำไม่ได้…อย่างที่แม่เคยทำได้ สองมือกำเข้าหากัน ขยับขึ้นลงตามจังหวะการวิ่งอย่างที่แม่ทำไม่ได้…อย่างที่แม่เคยทำได้ กะทิยกมือขึ้นปาดน้ำตา กิริยาง่าย ๆ แบบนี้แม่ก็ทำไม่ได้…ทั้ง ๆ ที่เคยทำได้
กะทิเห็นประตูโรงแรมแวบผ่านปลายตา แต่ขาเหมือนหยุดไม่ได้ กะทิยังคงทะยานไปข้างหน้า และภาวนาให้หาดทรายทอดยาวอย่ารู้จบ
จวบจนเมื่อเข่าอ่อนทรุดลงบนพื้นทราย กะทิจึงรู้ว่าเหงื่อไหลโซมกาย ขาสั่นระริก เหมือน ๆ กันกับไหล่ที่สั่นตามแรงสะอั้น กะทิร้องไห้อย่างไม่อายใคร อย่างทำนบพังอย่างที่ไม่เคยมาก่อน ใครคนหนึ่งทิ้งตัวลงข้าง ๆ รั้งตัวกะทิไปกอดไว้ พักใหญ่ทีเดียวกว่าที่น้ากันต์จะพูดว่า น้ำตาท่วมรูปูกันพอดี กะทิหัวเราะทั้งน้ำตา แล้วน้ากันต์จึงขยับตัวบุ้ยใบ้ให้กะทิขึ้นขี่หลัง วิวสองข้างทางแปลกตาไปเมื่อมองจากที่สูง เสียงน้ากันต์พูดปนหัวเราะว่า ตอนวิ่งมาไม่ทันนึกสินะว่าขากลับจะทำยังไง
ฟ้ามืดแล้ว แสงไฟจากระเบียงบ้านชมคลื่นปรากฏให้เห็น น้ำทะเลขึ้นสูงจนเหลือหาดทรายแคบ ๆ และบนพื้นทรายไม่มีปูลมเหลือให้เห็นแล้ว

中文详解:
从沙滩上升腾起来的热气混合着海风拍打着佳媞的脸,她越跑越快,一直跑到了地平线上。正如妈妈现在不能做到但曾经这样做过的,她的脚触碰着细腻的沙滩;正如妈妈现在做不到但曾经可以做到的,她捏紧拳头,两只手随着奔跑的节奏上下挥动着。佳媞抬起手摸掉脸上的泪水。所有这些简单的动作,妈妈都不能做,但却又都是曾经可以做的。
旅馆大门在佳媞的眼角闪过,但她的腿像是怎么也停不下来,她依旧向前猛冲,她暗暗祈祷,希望这绵长的海滩是有尽头的。
直到双膝无力地跪倒在地上,佳媞才感觉到全身大汗淋漓,腿开始颤抖,肩膀抖得像是在哭泣。佳媞毫不害羞地,前所未有地大哭起来。有人走到她身边,一把把她抱住。过了很长时间,绀舅舅说,哟,眼泪都把风蟹的洞给淹了。佳媞带着眼泪笑了。然后绀舅舅让佳媞到自己背上来,在高处看路边的风景感觉稍微有些不一样了。舅舅笑着说,刚才跑过来的时候差点都忘了怎么回去。
天色暗下来了,门廊上的灯光照亮了海里的浪花,大海潮汐起起伏伏,直至沙滩剩下窄窄的一条,而沙滩上的风蟹们也不见了踪影。


 点击查看更多此系列文章>>