ลุงตองพูดผิด จดหมายยังไม่ได้ติดแสตมป์ย่อมทั้งลงตู้ไปรษณีย์ไม่ได้ ถ้ากะทิต้องการจดหมายของแม่ ก็จะต้องไปที่ทำการไปรษณีย์ก่อน ซึ่งอยู่ไม่ไกลที่พัก เดินไปไม่ถึงห้านาที
ดูเหมือนทุกคนรอการตัดสินใจของกะทิอย่างจดจ่อทีเดียว แม้จะไม่มีใครเอ่ยปากถามหรือเร่งรัด
เมื่อกะทิเตรียมการพร้อมแล้วก็ออกมาจากห้องนอนและน้าฎาว่าจะขอไปที่ไปรษณีย์ ทั้งน้าฎา น้ากันต์ และลุงตอง ลุกขึ้นยืนพรึ่บพร้อมเพรียงกันเหมือนตอนที่พี่ทองนั่งทับลงไปบนรังมดแดงที่โคนต้นมะม่วงไม่มีผิด ถ้าอยู่ในสถานที่การณ์อื่นกะทิคงหัวเราะ เพราะผู้ใหญ่ทั้งสามคนทำท่ารีรอเหมือนสินใจไมถูกว่าจะทำอะไรดี สุดท้าย ลุงตองกระแอมและบอกว่าเอิญมุระต้องบอกไปซื้อของอยู่พอดีเลยจะเดินออกไปกะทอด้วย น้ากันต์พูดงึมงำทำนองว่าจะไปช่วยลุงตองถือของ เพราะลุงตองแก่แล้ว จะถือไม่ไหวถ้าไม่หน้าขวานแบบนี้ ลุงตอง “เม้ง” น้ากันต์จนเพดานห้องสะเทือนแน่ๆ เรื่องวัยวุฒิหรือความเป็นอาวุธโสเป็นสิ่งสุดท้ายที่ใครจะมาเพดานพิงถึงต่อหน้าลุงตองได้

中文详解：

伯伯肯定是搞错了，还没有贴邮票的信自然不能往邮筒里扔。如果佳媞想把妈妈的信寄出去，就应当先到那个离家不远的邮局去，步行到那儿也不过五分钟。
看上去像是大家为佳媞默默做出了决定，即使没有任何人开口说点什么或作出催促。
当佳媞做好准备从卧室里走出来并告诉帕舅舅说要去趟邮局时，帕舅舅、绀舅舅和伯伯三个人不约而同忽然站了起来，那样子就像桐哥某次一屁股不偏不倚坐在芒果树下的红蚁窝上一样。如果这情景发生在别的场合里佳媞可能会大笑，因为看着三个成年人那样犹豫不决，似乎不知道应该怎么做才好。最后，伯伯清了清嗓子，说是正巧自己要出去买点东西，正好可以和佳媞同行。绀舅舅喃喃地嘟囔说要和伯伯一起去，正好可以帮把手，因为伯伯年纪大了，怕他吃不消。若不是在像现在这样的紧要关头，伯伯恐怕早就因为绀舅舅刚才所说的话大发雷霆了，天花板也肯定早就震动起来了。诸如上了年纪这类事情是唯一一件最能触动伯伯的事情。

 点击查看更多此系列文章>>