น่าเสียดายที่ท้องฟ้ากลางกรุงเต็มไปด้วยมลภาวะจนหมู่ดาวไม่อาจปรากฏให้เห็นได้อย่างที่ผู้จัดตั้งใจ แต่กะทิก็สุขใจกับการเฝ้ามองท้องฟ้า กะทิรู้สึกดีและสัญญากับตัวเองว่าจะทำบ่อยๆ จักรวาลนี้กว้างใหญ่นักมนุษย์ตัวจ้อยจะมีอำนาจอะไร เพียงแหงนมองฟ้าก็ดูจะปลดศักดาและความมุ่งหวังเกินตัวให้หมดลิ้นไปได้ในบัดดล เหลือเพียงหัวใจดวงเล็ก ๆ ในอกที่เต้นอย่างเจียมตัวและใฝ่หาความสุขตามอัตภาพ ไม่ต้องการสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องการสิ่งใดที่อยู่ไกลตัว
กะทิยังเล็กเกินกว่าจะนอนในเต็นท์กับพี่ ๆ ทั้งคืน แต่น้ากันต์ก็ยอมตามใจให้ผ่านค่ำคืนนั้นร่วมกับคนอื่น ๆ และพากันกลับมาเมื่อย่ำรุ่ง
กะทิหลับมาในรถ และรู้สึกตัวเมื่อถูกอุ้มพาขึ้นที่พักกะทิแกล้งหลับและนอนนิ่งบนเตียง ขณะที่น้าฎาสาละวนห่มผ้าให้กะทิ
“พรุ่งนี้ครบกำหนดแล้วน้าฎา แกจะเสียใจไหมถ้ายังมีแต่ความเงียบแบบนี้”
“คงเสียใจค่ะ แต่ทำยังไงได้คะ” น้าฎาลูบผมกะทิเสียงของน้าฎาสั่น กะทินึกอยากลืมตาและสารภาพความจริงออกไป ก็พอดีได้ยินเสียงของลุงตองดังขึ้นว่า “กะทิเป็นลูกสาวของภัทร แกไม่อ่อนแอออย่างที่เราคิดหรอก แกได้ความรักจากเราทุกคน แกอยู่ได้สบายมาก”
ดูเหมือนลุงตองพูดแทนใจของกะทิได้ครบถ้วนแล้วกะทิพลิกตัวและหลับไปในนาทีนั้นเอง

中文详解：

可惜的是，城里的天空总是那么污浊，所以星群也就没能如主办方真心希望的那样被大家看见。不过佳媞却因为能注视着天空而感到快乐。当佳媞注视着天空时，她感到很幸福，并且对自己承诺以后要经常这样凝视天空。宇宙这么大，所以渺小的人类又能用手中的权利改变什么呢？只是仰望天空便足以让自己在当时放弃那些不切实际的贪婪愿望，只剩下一颗微小的，在胸中跳动的心，伴随着一种自谦自知的韵律，歌唱着内心憧憬的简单幸福，不去留恋那些不可能的事情，也不去深陷那些不可乞及的梦想。

佳媞还太小，还不足以能和那些大学生们在一个帐篷里过夜。但绀舅舅也容许就那么一个晚上和陌生人一起度过，况且第二天一早就带着佳媞回家。
佳媞在车里睡着了，隐隐约约感觉到是谁把自己从车里抱进了房间。当帕舅舅为佳媞盖被子时，佳媞假装睡着，躺在床上一动不动。
“明天就是最后一天了呢，帕。面对这样的沉默，你会觉得伤心吗？”
“也许会吧，但我们又能做什么呢？”帕舅舅抚弄着佳媞的头发说。佳媞正打算睁开眼睛把事情的真相说出来，正好伯伯的声音响了起来。“佳媞是帕塔拉的女儿，她不会像我们想的那么软弱，她从我们大家每一个人身上得到爱，她过得挺好。”
这么看来，伯伯已经替佳媞说出了内心想要对大家说的话，于是佳媞翻了个身，真的沉沉睡去了。

 点击查看更多此系列文章>>