《伊索寓言》是一部世界上最早的寓言故事集,大多是动物故事,以动物为喻,教人处世和做人的道理,它们篇幅小而寓意深刻,语言不多却值得回味。就让我们在泰语版本的《伊索寓言》中收获那些泰语的知识和为人处世的道理吧。

ชายพเนจรอกตัญญู

忘恩负义的流浪汉

ชายสองคนเดินทางพเนจรไปเรื่อยๆ เมื่อพบไม้พุ่มหนึ่ง จึงชวนกันหยุดพักใต้ร่มเงาของพุ่มไม้

两个男人无目的地在流浪,当看到一株灌木时,便相约在树荫下休憩。

ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงวันที่เเดดร้อนจัด ชายคนหนึ่งเอนตัวลง นอน ใต้เงาไม้พลางเเหงนมองดูพุ่มไม้เเล้วกล่าวว่า

那时正值阳光强烈的正午,一个男人斜着身子在树荫下睡觉,他抬起头望着灌木,说:

"ไม้พุ่มนี้ไม่มีผลให้เรากินเลยนะ"

“这棵灌木没有果子能让我们吃呐。”

อีกคนก็เอ่ยบ้างว่า

另一个男人说道:

"จริงด้วย ไม้พุ่มนี้ช่างไร้ประโยชน์เสียจริงๆ"

“就是啊!这灌木还真是超没用处的!”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนโง่เเละคนชั่วมักเป็นคนอกตัญญ

这个故事教育我们:“愚人和恶人往往都是忘恩负义的人。”


生词学习:
พเนจร 林居者,猎人;漫游,游逛;流浪,漂泊   อกตัญญู 忘恩负义,不孝
ไม้พุ่ม 灌木    จัด 猛烈,强烈    เเหงน 抬起头   เอ่ย 提及,说到