[en]มุมครัวน่านั่ง กระจกบานกว้างเชิญชวนให้ทอดสายตาลงสู่สวนที่มีหมู่ไม้ครึ้ม น้ากันต์บอกว่าเป็นบ้านพักทูต บางคืนมีงานเลี้ยงจะประดับไฟสวยงาม และมีเสียงดนตรีเพราะๆ ลอยมาถึงบนนี้ กะมิเห็นนกแปลกตาหลายตัว พี่ทองมาเห็นคงชอบใจ น่าสงสัยว่านกอะไรจะมาอาศัยอยู่กลางเมืองแบบนี้ กะทิปีนขึ้นนั่งบนแป้มสูงหน้าเคาน์เตอร์ ขณะที่น้าฎาอุ่นอาหารที่แวะซื้อกลางทางในเตาไมโครเวฟ พร้อมๆ กับที่น้ากันต์เปิดตู้หยิบจานช้อนส้อมออกมาสำหรับสามคน ดูเหมือนน้าฎาและน้ากันต์จะคุ้มเคยกับสถานที่นี้ดี กะทิแอบเห็นน้าฎากรีดน้ำตาและปลายจมูกแดงเรื่อ สถานที่แห่งนี้อวลกลิ่นอายของแม่อย่างไม่ต้องสงสัยมีอะไรหลายอย่างที่คุ้มตาคุ้มใจของกะทิอย่างประหลาด คงจะมีส่วนเสี้ยวของความทรงจำที่ซุกซ่อนอยู่ในซอกหลึบเล็กๆ และบัดนี้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากนิทรา ในพวงกุญแจยังเหลือกุญแจอีกดอกที่ยังไม่ได้ใช้ไขประตู กะทอเข้าใจว่าเป็นห้องชั้นบนที่น้าฎายังไม่อยากให้กะทิขึ้นไป คงจะมีอะไรรอกะทิอยู่หลังประตูบานสุดท้ายบานนี้ บ่ายนี้กะทิจะขึ้นไปดู[/en][cn] 中文详解： 厨房的一角坐着很舒服，宽大的窗户视野开阔，可以看到楼下树木葱郁的院子。绀舅舅说，院子是用来招待客人用的，有些时候晚上举办聚会，会在那里装饰上漂亮的灯，动听的音乐便会飘到这上面来。佳媞就看见很多只奇怪的鸟，要是桐哥见了，也许会很开心。不过鸟儿也挺可怜的，要住在城里。 帕舅舅用微波炉热途中买来的食物时，佳媞爬到柜子台面上坐着。绀舅舅从柜子里拿出三个人用的勺和叉，看上去帕舅舅和绀舅舅似乎都很熟悉这里。佳媞偷偷看见帕舅舅的眼睛噙着泪水，鼻子微微有些发红。 毫无疑问，这个地方充斥着属于妈妈的气息和味道，有很多东西都是佳媞倍感熟悉的，让她感到惊讶。也许在某个柜子细小偏僻的夹层里藏着佳媞遗失的那一部分记忆，也许这次这些东西能把佳媞从梦中唤醒。 钥匙串里，还有一把钥匙还没有被用来打开过某一扇门，佳媞知道，那一定是属于楼上那间帕舅舅不让佳媞打开的房间。也许在那扇门的后面，有什么正等着佳媞。[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

[en]กะทิหยิบหวีขึ้นมาแปรงผมอย่างใจลอย ภาพสะท้อนในกระจกเข้าแทนที่ภาพเหตุการณ์เมื่อหัวค่ำ เดี๋ยวนี้กะทิรู้แล้วว่าตาโตๆ ของตัวเองเหมือนตาของใคร คิดถึงแม่จัง แม่คงเคยจ้องมองเงาตัวเองในกระจกบานนี้มานับครั้งไม่ถ้วน กะทิเชื่อว่านับครั้งไม่ถ้วนเช่นกันที่ภาพเงาจากอดีตจะผุดขึ้นต่อหน้าให้แม่ได้เห็น เพียงแต่กะทิไม่รู้เลยว่าแม่รู้สึกอย่างไรกับอดีต โหยหาอาลัย ขุ่นแค้นใจ หวนไห้อาดูร กะทิยากมรมนต์วิเศษถามกระจกว่า “กระจกวิเศษบอกข้าที แม่มีชีวิตอยู่ได้อย่างไรเมื่อสูญเสียความรักไปครั้งนั้น”[/en][cn] 中文详解： 佳媞掏出自己的小梳子，心不在焉地草草梳理起头发来，镜子里放映着今天下午发生的这些事。此刻佳媞忽然明白，自己那双大大的眼睛长得像谁的眼睛了。 好想妈妈啊，也许妈妈也无数次坐在这镜子前，如同佳媞正打量着自己。佳媞确信，此刻镜子里浮现出的过去也正是妈妈曾经无数次面对镜子时所看到的。佳媞只是不知道，在那个过去里，妈妈对将来的感受会是怎样的。渴望、愤恨还是悲痛。佳媞很想得到一句咒语，“镜子镜子，请你告诉我，妈妈是如佳媞何在失去那次爱情后坚持下来的。”[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

光下眯着眼睛，这才发现自己正站在一间大小相当于整个一层一半的大房间里。房间里最明显的特点莫过于那张很大很大的办公桌，有着沉闷而严肃的色彩。大办公桌后面放着一张很大的皮面椅子，让佳媞忍不住爬上去蜷起身体坐在上面。伯伯抱着手站在房间里。从这里向外面望过去，可以看见一个很大的泳池。绀舅舅说，要是佳媞什么时候想游泳，绀舅舅随时奉陪。 但此刻，佳媞深深明白，那是是属于伯伯的时刻。 当伯伯转脸看着佳媞时，他的眼神显得奇怪，佳媞从未见过。伯伯的眼眸中，没有了以往那份对生活的幽默和调侃意味。伯伯摊开双手，通常情况下，佳媞恐怕会失口说伯伯真佳媞站在楼上那间昏暗的房间里。佳媞像是个带游客参观博物馆的讲解员。佳媞曾跟着学校去参观过博物馆，那种心情和此刻十分相像，唯一不同的是这次只有佳媞一个观众。 “这个房间是佳媞的妈妈在刚得知自己生病后自己亲手布置的，只不过之前这里只是一间普通的办公室。这个房间里的东西，你看一天恐怕都看不完。先从这个角落开始吧。” [/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

断了这份陶醉。 “帕……真是高兴能遇到你呢！”那是一个和妈妈年龄相仿的女人，牵着一个和佳媞年龄差不多的小女孩。那个女人抓住帕舅舅的手一个劲儿地摇，当她的目光落在佳媞身上的同时，一个响当当的问题也给扔了出来：“这是帕塔拉的女儿吧？天呐，长得还真是可爱呢，之前见到她时才这么大一点儿。”说着，她用手比拟出一个高度。这么看来，那时候佳媞一定不超过三岁。 对话的声响看来是不会在那个女人完完全全搞清楚整件事情的来龙去脉之前停歇。被妈妈称作“小萍”的那个小女孩开始板着脸，不停拉扯着妈妈的手试图向她们的目的地继续前行。冥冥之中，佳媞感觉自己和这个叫萍的小女孩有着相似的命运，于是她对萍微笑。可萍却几乎没什么表示，但她脸上的坏心情看上去还是多多少少被冲淡了一些。 “真的，叫上佳媞一起去好一些。有一个专为孩子设立的艺术角，可以让他们在那里制作一些东西。一起去吗？” [/cn]  点击查看更多此系列文章>> 

机上跳下时打开的降落伞。妈妈说，不要像水母一样，随处漂流没有目标。妈妈经过的生命和岁月有着明确的目标，即使在像现在这样的时刻也一样。 妈妈的电脑是可以用声音控制的。荙舅舅说，她在自己不能用手做事之前就做好了准备，在电脑上安装了这个声音控制软件。妈妈不能拿着书本阅读，于是就听磁带，一部分是儿童书籍。是妈妈的朋友从远处送来的。妈妈喜欢和佳媞一起听，如果那些故事有对照的书，佳媞喜欢看着图片，跟着磁带在心里默默朗读着。妈妈喜欢看到佳媞这样，这样可以锻炼佳媞的阅读。 但妈妈最喜欢的，还是翻看那些满是佳媞一个人照片的相册。外公拍的照片很简单很纯净，佳媞知道，外公时不时会给妈妈送来佳媞的照片。妈妈常要求佳媞为她讲述那些有关照片的故事。外公把这佳媞叫做，探寻照片背后的故事。[/cn]  点击查看更多此系列文章>> 

看见榕树。此刻佳媞觉得，这里和刚刚离开的海边小屋，以及还没来得及回去的河畔的家有着极大的差别。自从佳媞踏进这个坐落于城里的家时，关于这个家的一切都在吸引着佳媞的好奇心。 公寓大厅的地板上铺着大理石，帕舅舅的脚步声回荡在整个大厅里。佳媞跟在帕舅舅身后进了电梯，上了十三层。绀舅舅扭头说，妈妈喜欢十三这个数字，来买房子的时候就正好有第十三层的空房。 在把那串挂着红色星星钥匙扣的钥匙交给佳媞亲自打开门之前，帕舅舅一直轻轻咬着嘴唇。“姐姐帕塔拉叮嘱过，要让佳媞来打开这里的门。”佳媞听见帕舅舅扭头对绀舅舅轻声说道。这一切看上去就仿佛妈妈把自己离开后的一切都事先画了下来，佳媞感觉到很压抑。但同时，又仿佛能够感觉到妈妈就在身边，多多少少缓解了胸口里那种轻飘飘的空虚感。 佳媞缓缓推开了那扇橄榄绿的门。从上次妈妈还能亲自推开这扇门时算起，时间过去了多久呢？[/cn]   点击查看更多此系列文章>>   

封上是妈妈的笔记，而收信人不是别人，正是佳媞的爸爸。 伯伯说，只要把这封信放进信封，佳媞就可以见到爸爸。 佳媞非常想念妈妈。妈妈为佳媞准备好了一切，但同时也为佳媞留下了自己决定的余地。 秋千上上下下地摇荡着。寄、不寄、寄、不寄……随着秋千摇荡的节奏，佳媞在心中默默念着。 事实上，佳媞已经明白自己想要的是什么，只是要采取什么方式倒是让佳媞伤佳媞透了脑筋。[/cn]  点击查看更多此系列文章>> 

[en]น้าฎาหันมาสบตากะทิ ในใจคงคิดว่าน่าจะดีที่กะทิจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนวัยเดียวกันบ้าง กะทิเลือกร้อยลูกปัด พิ้งค์ระบายสี พี่เลี้ยงทุกคนดูอารมณ์ดีแจ่มใส ผู้ใหญ่จึงปลีกตัวไปจิบกาแฟก่อนจะกลับมารับในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า “ถ้าอยากกลบก่อนก็บอกนะ เรามีมือถือ เรียกหม่าม้ามารับได้” พิ้งค์หยิบโทรศัพท์น่าใช้ออกมาอวด กะทิจดจ่อสมาธิอยู่กับเส้นเอ็นในมือและกระบะใส่ลูกปัดสารพัดสี ตั้งใจจะร้อยเส้นยาวๆ ให้ลุงตองเอาไปพันแจกันใส่ดอกไม้ น่าจะแปลกตาดี ถ้ามีเวลาก็จะร้อยสร้อยคอเก๋ๆ ให้น้าฎาสักเส้น เอาไว้กับเสื้อเอวลอยลายเม็กซิกันตัวใหม่ที่เพิ่งเลือกซื้อด้วยกัน กะทิเพลินกับงานในมือ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเหลือบสายตาไปเห็นผลงานศิลปะของพิ้งค์เข้า น่าจะเรียกว่าศิลเปรอะเสียมากกว่า มรรอยดำๆ จากปลายดินสอสีป้ายเป็นปื้นใหญ่ๆ เหมือนเจ้าตัววาดอะไรแล้วเปลี่ยนใจทาสีดำทับลงไปแทน น่าจะเป็นรูปผู้ชายสองคนตัวโตกับตัวเล็ก จูงมือกัน มีบ้านหลังเล็กๆ ไฟลุกท่วมอยู่ด้านหลัง หน้าตาคนวาดดูตั้งอกตั้งใจให้ออกมาเป็นแบบนั้นพิ้งค์คงเห็นสายตาของกะทิ จึงบุ้ยใบ้ทำนองอธิบายว่า “วาดรูปพ่อกับน้องพาย อยากรักกันดีนัก ทิ้งให้เราอยู่กับหม่าม้าสองคน แล้วตังเองหนีไปอยู่บ้านอาม่ากับผู้หญิงใหม่ นี่…นี่…นี่วาดให้น่าเกลียดน่ากลัวแบบนี้แหละ”[/en][cn] 中文详解： 帕舅舅转过脸来凝视着佳媞，也许他心里在想，让佳媞时不时和自己同龄的孩子呆在一起大概会好吧。 佳媞穿珠子，萍在一边给图画上色。艺术角的工作人员们看上去心情都很明朗、愉悦。在未来的那一个钟头里，在回来接自己的孩子之前，大人们则正好可以抽身去呷一杯咖啡。 “如果想要提前回家就跟妈妈说啊，我们都有电话，可以找到妈妈。”萍微笑着掏出那个属于自己的小电话，像是在炫耀。 佳媞的注意力一心一意全集中在手中的细线和那个装着彩色珠子的托盘里，她一心一意想穿一串很长的珠子，好让伯伯拿去装饰他的花朵，那样的话一定会让花朵看上去十分独特。如果时间还够的话，她还想为帕舅舅穿一串时髦的项链，刚好可以搭配他那件大大的刚买的，带着墨西哥风格条纹的衣服。佳媞虽然正陶醉在手上的活里，但在扭头的时候突然瞟到萍的艺术成果。 或许那应该叫做“一团糟艺术”更为贴切。黑色的线条从铅笔尖倾泻而出，漆黑凌乱地涂抹掉了大半张纸，就好像作者本身画了什么但却因为改变主意，从而用那些黑色的线条去掩盖。画的大概是两个男人，一人高个儿一人矮个儿，牵着手，后边是一座窜着火焰的小房子。看样子，是作者存心希望这事发生。也佳媞，也许他心里在想，让佳媞时不时和自己同龄的孩子呆在一起大概会好吧。 佳媞许是萍看到了佳媞的目光，所以撅起嘴来辩解道：“这画的是爸爸和佩姐姐，他们想要在一起，扔下我和妈妈两个人，自己和那个女人却逃到祖母家里。喏喏喏，所以才画得这么讨厌这么可怕呢。” [/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

心地说了这么一句：‘真正的爱情，是不会输给距离这种东西的，如果输了那就证明那不是真正的爱情。如果那是真爱，那倒也是好的，至少可以让两个人更加了解彼此。 “那是伯伯还去香港看过你的妈妈呢。说起来香港倒是比伦敦要近，而且照当时的情况来看，妈妈决定来香港也是正确的，想想往后，佳媞的妈妈一定不会是个寻常人。也许妈妈的上司也看出了这一点。我们一起在香港的那段时光很快乐。”伯伯停了下来，仿佛心中缅怀的那段时佳媞光在将来还会继续延伸下去。[/cn]   点击查看更多此系列文章>>   

[en]สวนลอยฟ้าบนชั้นเก้าสวยงามเหลือเชื่อจริงๆ แทบจะดูไม่ออกว่าอยู่บนยอดยึดกลางกรุง กะทิก้าวออกจากลิฟต์พร้อมกับน้ากันต์ สระว่ายน้ำสีฟ้าใสปรากฎอยู่ตรงหน้าเก้าอี้ยาวปูเบาะสีขาวตั้งไว้เป็นระยะ ร่มลายริ้วฟ้าขาวกางกั้นบังแดดอยู่ตามมุมต่างๆ ทางเดินนำไปสู่ศาลาฉลุไม้โปร่งตามีเถาภัยมหิดลเลื้อยพัน อวดดอกสีชมพูขาว กะทิไม่ทันตัดสินใจว่าจะเดินชมสวนริมสระก่อนหรือลงเล่นน้ำให้คลายร้อนดี ประตูกระจกทางซ้ายมือก็เปิดออก ไอเย็นฉ่ำพุ่งออกมาพ้อมกับกลิ่นหอมคล้ายน้ำมันตะไคร้ ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดขาวคล้ายพยาบาลเดินมาไหว้น้ากันต์และยิ้มใก้กะทิก้มลงบอกว่า “คุณตุ๊กรู้จักพี่ภัทรดี…”น้ากันต์พูดไม่จบ คุณตุ๊กพูดต่อว่า “ตุ๊กเคยนวดให้คุณภัทรประจำตั้งแต่ยั้งไม่ป่วยจนกระทั่ง…ย้ายไปหัวหิน”[/en][cn] 中文详解： 位于九楼楼顶的空中花园真的美得不可思议，在这里你几乎看不出你正处于市中心。佳媞和绀舅舅一起走出电梯。天蓝色的游泳池出现在面前，铺着白色椅垫的长椅整齐地摆放着，白蓝条纹相间的遮阳伞张开各自的怀抱站在各个角落里。那条延伸至凉亭的路上，树木稀稀疏疏漏下点点阳光，地面上爬行着条条藤蔓，粉色或白色的花朵争相炫耀着各自的美丽。 佳媞还没来得及决定究竟是先沿着小路欣赏风景还是到泳池里消佳媞消暑，位于她左边的那扇玻璃门便打开了。空气中立刻荡漾起一股冰凉的气息，似乎还夹杂着类似青苔味道的淡淡清香。 一个穿着白色衣服，像是个护士的女人走到绀舅舅面前，对着佳媞微笑起来。绀舅舅低下身子对佳媞说：“这位督小姐和你的妈妈帕塔拉很熟……”绀舅舅还没说完，那位督小姐便接着说：“督以前经常帮帕塔拉小姐进行定期的按摩，直到……她搬到华欣。”[/cn]  点击查看更多此系列文章>>