[en]ทุกสิ่งเสื่อถอยตามกาลเวลา กว่าเรือนไทยจะตกมาถึงมือของตา ก็ทรุดโทรมผุพังไปมาก ตานำเงินทองที่เก็บสะลมจากการทำงานนานปีมาใช้ซ่อมแซมอย่างไม่นึกเสียดายและลดทอนให้เหลือเพียงเรือนไทยหลังเดี่ยวอยู่สบาย ฝีมือช่างสมัยใหม่ย่อมสู้ช่างยุคเก่าไม่ได้ แต่ก็ใช้ความพยายามเก็บรักษารายละเอียดไว้ให้ได้มากที่สุด บ้านริมคลองหลังนี้จึงยังมีหน้าจั่วลูกฟัก ไขรากันสาด และปั้มลม กะทิรักทุกอย่างที่บ้านหลังนี้ พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ทั้งหมดนี้ และไม่มีชิ้นส่วนใดในชีวิตตกหล่นพลัดหายให้ต้องติดตามอีกแล้ว กะทินั่งเล่นที่ท่าน้ำ ในใจร้องทักทายสายน้ำ หมู่ไม้และแสงแดดรอบตัว ตาเดินมานั่งลงข้าง ๆ และรั้งตัวกะทิไปกอดไว้แน่อีกครั้ง ราวกับก่อนหน้านี้ยังกอดไม่สมรัก “ที่วัดพูดกันว่าอาทิตย์หน้าหลวงลุงก็จะกลับมาแล้วทองคงจะมาทันโรงเรียนเปิดพอดีนะ” กะทินับวันอยู่ในใจ นั่นก็เท่ากับว่ามีเวลาอีกหลายวันกว่าหลวงลุงกับพี่ทองจะออกเดินทาง พี่ทองบอกไว้ว่าจะออกทัวร์เดินสายไปตามแต่ญาติโยมจะนิมนต์หลวงลุง แต่สุดท้ายจะกลับมาที่วัดบนเขาที่ไปพักครั้งแรก วัดที่พี่ทองให้ที่อยู่กับกะทิไว้ [/en][cn] 中文详解： 然而，这一切却都随着时间的流逝而渐渐衰落了。到了外公这一代，房屋便破损得很严重。但外公拿出自己积攒多年的钱，毫不吝惜地投入到这栋房子的修葺中，虽然最后能完好保存下来的只是这房子的主体部分。当今人的手艺自然和从前的手艺人没得比，但也算得上是尽其所能了。所以在这栋老房子身上依旧看得到那种美丽的三角形屋顶和那悠扬上翘的屋檐。 佳媞爱这房子里的一切，对现如今这房子里有的一切感到满足。在她的生活中，也再没有可称之为失落的东西如影相随。 佳媞来到河堤边，默默问候着身边的流水、成片的树林和阳光。外公在她身旁坐下，紧紧搂着小佳媞，仿佛在这之前没能如愿好好搂过佳媞。 “听说寺院的师傅下星期就要回来了，桐哥也正好可以在你开学时赶回来。” 佳媞在心里默默算着日期，那就意味着还有几天桐哥就要启程出发了。桐哥说，他会追随着师傅的足迹到外边的世界去游历，但最后他还是会选择回来，回到那座建在山上的寺庙（为佳媞妈妈举行葬礼的寺庙），那座桐哥为佳媞预留了住处的寺庙。[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

[en]กะทิหยิบหวีขึ้นมาแปรงผมอย่างใจลอย ภาพสะท้อนในกระจกเข้าแทนที่ภาพเหตุการณ์เมื่อหัวค่ำ เดี๋ยวนี้กะทิรู้แล้วว่าตาโตๆ ของตัวเองเหมือนตาของใคร คิดถึงแม่จัง แม่คงเคยจ้องมองเงาตัวเองในกระจกบานนี้มานับครั้งไม่ถ้วน กะทิเชื่อว่านับครั้งไม่ถ้วนเช่นกันที่ภาพเงาจากอดีตจะผุดขึ้นต่อหน้าให้แม่ได้เห็น เพียงแต่กะทิไม่รู้เลยว่าแม่รู้สึกอย่างไรกับอดีต โหยหาอาลัย ขุ่นแค้นใจ หวนไห้อาดูร กะทิยากมรมนต์วิเศษถามกระจกว่า “กระจกวิเศษบอกข้าที แม่มีชีวิตอยู่ได้อย่างไรเมื่อสูญเสียความรักไปครั้งนั้น”[/en][cn] 中文详解： 佳媞掏出自己的小梳子，心不在焉地草草梳理起头发来，镜子里放映着今天下午发生的这些事。此刻佳媞忽然明白，自己那双大大的眼睛长得像谁的眼睛了。 好想妈妈啊，也许妈妈也无数次坐在这镜子前，如同佳媞正打量着自己。佳媞确信，此刻镜子里浮现出的过去也正是妈妈曾经无数次面对镜子时所看到的。佳媞只是不知道，在那个过去里，妈妈对将来的感受会是怎样的。渴望、愤恨还是悲痛。佳媞很想得到一句咒语，“镜子镜子，请你告诉我，妈妈是如佳何在失去那次爱情后坚持下来的。”[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

[en]กว่าแขกคนสุดท้ายจะลากลับ แสงจากตะเกียบที่จุกไว้ก็เหลือน้อยเต็มที ลุงตองพาตากับยายกลับลงไปกลับพักแล้วท่าทีนิ่งๆ ของยายทำให้กะทิไม่ค่อยนึกอยากเข้าใกล้ ตาหลิ้วตาให้กะทิ เป็นทำนองว่าต้องเอาใจยายหน่อย กะทิกลับกับน้ากันต์และน้าฎาก็แล้วกัน น้าฎากราบพระและนั่งอยู่หน้ารูปถ่ายของแม่เนิ่นนานจนน้ากันต์สะกิดให้กะทิไปนั่งข้างน้าฎา กะทิสบตาแม่ในภาพถ่ายและเหมือนจะเข้าใจว่าแม่ต้องการอะไร กะทิจูงมือน้าฎาพาเดินออกมาจากศาลาพร้อมกับน้ากันต์ ทั้งสามคนก้าวลงบันไดมาเงียบๆ กะทิจับมือน้าฎาไว้ข้างหนึ่ง น้ากันต์ข้างหนึ่ง แล้ววางมือน้าฎาลงในอุ้งมือแข็งแรงของน้าสากันต์ แรงบีบกระชับเหมือนถ่ายเทความอบอุ่นให้กับมือผอมบาง กะทิเห็นสีสันที่หายไปปรากฎบนใบหน้าของน้าฎาแวบหนึ่ง แม่คงดีใจกับภาพนี้ ภาพที่มีเสียงประกอบเป็นเสียงกรีดก้องของจักจั่นในราตรี[/en] 中文详解： [cn]差不多最后一个客人也已经离开了，点燃的烛火也差不多快燃尽了。伯伯把外公和外婆送回住处。有那么一瞬间，外婆的沉默让佳媞不想靠近她，外公对着佳媞眨了下眼，这是外公一贯的风格，意思是要理解外婆一下啊，佳媞想和绀舅舅和帕舅舅一起回来也行。 帕舅舅跪拜过僧人后就一直坐在妈妈的遗像前很长很长时间，直到绀舅舅让佳媞去坐在帕舅舅身旁。佳媞和遗像中的妈妈对视着，仿佛知道了妈妈想要什么。  佳媞牵着帕舅舅和绀舅舅的手，一起走到亭子外面，三个人沉默地走下楼梯。佳媞一只手握着帕舅舅的手，另一手握着绀舅舅的手，然后她把帕舅舅的手放进绀舅舅有力的大手中，温暖便在两只紧握的手中传递开来。有那么一瞬间，佳媞看见那从帕舅舅身上消逝的色彩在帕舅舅的脸庞上一闪而过。  要是妈妈能看到这一幕大概也会很开心，一幕伴随着夜幕中蝉嘹亮歌声的画面。 [/cn]  点击查看更多此系列文章>> 

[en]น้าฎาหันมาสบตากะทิ ในใจคงคิดว่าน่าจะดีที่กะทิจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนวัยเดียวกันบ้าง กะทิเลือกร้อยลูกปัด พิ้งค์ระบายสี พี่เลี้ยงทุกคนดูอารมณ์ดีแจ่มใส ผู้ใหญ่จึงปลีกตัวไปจิบกาแฟก่อนจะกลับมารับในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า “ถ้าอยากกลบก่อนก็บอกนะ เรามีมือถือ เรียกหม่าม้ามารับได้” พิ้งค์หยิบโทรศัพท์น่าใช้ออกมาอวด กะทิจดจ่อสมาธิอยู่กับเส้นเอ็นในมือและกระบะใส่ลูกปัดสารพัดสี ตั้งใจจะร้อยเส้นยาวๆ ให้ลุงตองเอาไปพันแจกันใส่ดอกไม้ น่าจะแปลกตาดี ถ้ามีเวลาก็จะร้อยสร้อยคอเก๋ๆ ให้น้าฎาสักเส้น เอาไว้กับเสื้อเอวลอยลายเม็กซิกันตัวใหม่ที่เพิ่งเลือกซื้อด้วยกัน กะทิเพลินกับงานในมือ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเหลือบสายตาไปเห็นผลงานศิลปะของพิ้งค์เข้า น่าจะเรียกว่าศิลเปรอะเสียมากกว่า มรรอยดำๆ จากปลายดินสอสีป้ายเป็นปื้นใหญ่ๆ เหมือนเจ้าตัววาดอะไรแล้วเปลี่ยนใจทาสีดำทับลงไปแทน น่าจะเป็นรูปผู้ชายสองคนตัวโตกับตัวเล็ก จูงมือกัน มีบ้านหลังเล็กๆ ไฟลุกท่วมอยู่ด้านหลัง หน้าตาคนวาดดูตั้งอกตั้งใจให้ออกมาเป็นแบบนั้นพิ้งค์คงเห็นสายตาของกะทิ จึงบุ้ยใบ้ทำนองอธิบายว่า “วาดรูปพ่อกับน้องพาย อยากรักกันดีนัก ทิ้งให้เราอยู่กับหม่าม้าสองคน แล้วตังเองหนีไปอยู่บ้านอาม่ากับผู้หญิงใหม่ นี่…นี่…นี่วาดให้น่าเกลียดน่ากลัวแบบนี้แหละ”[/en][cn] 中文详解： 帕舅舅转过脸来凝视着佳媞，也许他心里在想，让佳媞时不时和自己同龄的孩子呆在一起大概会好吧。 佳媞穿珠子，萍在一边给图画上色。艺术角的工作人员们看上去心情都很明朗、愉悦。在未来的那一个钟头里，在回来接自己的孩子之前，大人们则正好可以抽身去呷一杯咖啡。 “如果想要提前回家就跟妈妈说啊，我们都有电话，可以找到妈妈。”萍微笑着掏出那个属于自己的小电话，像是在炫耀。 佳媞的注意力一心一意全集中在手中的细线和那个装着彩色珠子的托盘里，她一心一意想穿一串很长的珠子，好让伯伯拿去装饰他的花朵，那样的话一定会让花朵看上去十分独特。如果时间还够的话，她还想为帕舅舅穿一串时髦的项链，刚好可以搭配他那件大大的刚买的，带着墨西哥风格条纹的衣服。佳媞虽然正陶醉在手上的活里，但在扭头的时候突然瞟到萍的艺术成果。 或许那应该叫做“一团糟艺术”更为贴切。黑色的线条从铅笔尖倾泻而出，漆黑凌乱地涂抹掉了大半张纸，就好像作者本身画了什么但却因为改变主意，从而用那些黑色的线条去掩盖。画的大概是两个男人，一人高个儿一人矮个儿，牵着手，后边是一座窜着火焰的小房子。看样子，是作者存心希望这事发生。也佳媞，也许他心里在想，让佳媞时不时和自己同龄的孩子呆在一起大概会好吧。 佳许是萍看到了佳媞的目光，所以撅起嘴来辩解道：“这画的是爸爸和佩姐姐，他们想要在一起，扔下我和妈妈两个人，自己和那个女人却逃到祖母家里。喏喏喏，所以才画得这么讨厌这么可怕呢。” [/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

[en]มุมครัวน่านั่ง กระจกบานกว้างเชิญชวนให้ทอดสายตาลงสู่สวนที่มีหมู่ไม้ครึ้ม น้ากันต์บอกว่าเป็นบ้านพักทูต บางคืนมีงานเลี้ยงจะประดับไฟสวยงาม และมีเสียงดนตรีเพราะๆ ลอยมาถึงบนนี้ กะมิเห็นนกแปลกตาหลายตัว พี่ทองมาเห็นคงชอบใจ น่าสงสัยว่านกอะไรจะมาอาศัยอยู่กลางเมืองแบบนี้ กะทิปีนขึ้นนั่งบนแป้มสูงหน้าเคาน์เตอร์ ขณะที่น้าฎาอุ่นอาหารที่แวะซื้อกลางทางในเตาไมโครเวฟ พร้อมๆ กับที่น้ากันต์เปิดตู้หยิบจานช้อนส้อมออกมาสำหรับสามคน ดูเหมือนน้าฎาและน้ากันต์จะคุ้มเคยกับสถานที่นี้ดี กะทิแอบเห็นน้าฎากรีดน้ำตาและปลายจมูกแดงเรื่อ สถานที่แห่งนี้อวลกลิ่นอายของแม่อย่างไม่ต้องสงสัยมีอะไรหลายอย่างที่คุ้มตาคุ้มใจของกะทิอย่างประหลาด คงจะมีส่วนเสี้ยวของความทรงจำที่ซุกซ่อนอยู่ในซอกหลึบเล็กๆ และบัดนี้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากนิทรา ในพวงกุญแจยังเหลือกุญแจอีกดอกที่ยังไม่ได้ใช้ไขประตู กะทอเข้าใจว่าเป็นห้องชั้นบนที่น้าฎายังไม่อยากให้กะทิขึ้นไป คงจะมีอะไรรอกะทิอยู่หลังประตูบานสุดท้ายบานนี้ บ่ายนี้กะทิจะขึ้นไปดู[/en][cn] 中文详解： 厨房的一角坐着很舒服，宽大的窗户视野开阔，可以看到楼下树木葱郁的院子。绀舅舅说，院子是用来招待客人用的，有些时候晚上举办聚会，会在那里装饰上漂亮的灯，动听的音乐便会飘到这上面来。佳媞就看见很多只奇怪的鸟，要是桐哥见了，也许会很开心。不过鸟儿也挺可怜的，要住在城里。 帕舅舅用微波炉热途中买来的食物时，佳媞爬到柜子台面上坐着。绀舅舅从柜子里拿出三个人用的勺和叉，看上去帕舅舅和绀舅舅似乎都很熟悉这里。佳媞偷偷看见帕舅舅的眼睛噙着泪水，鼻子微微有些发红。 毫无疑问，这个地方充斥着属于妈妈的气息和味道，有很多东西都是佳媞倍感熟悉的，让她感到惊讶。也许在某个柜子细小偏僻的夹层里藏着佳媞遗失的那一部分记忆，也许这次这些东西能把佳媞从梦中唤醒。 钥匙串里，还有一把钥匙还没有被用来打开过某一扇门，佳媞知道，那一定是属于楼上那间帕舅舅不让佳媞打开的房间。也许在那扇门的后面，有什么正等着佳媞。[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

封上是妈妈的笔记，而收信人不是别人，正是佳媞的爸爸。 伯伯说，只要把这封信放进信封，佳媞就可以见到爸爸。 佳媞非常想念妈妈。妈妈为佳媞准备好了一切，但同时也为佳媞留下了自己决定的余地。 秋千上上下下地摇荡着。寄、不寄、寄、不寄……随着秋千摇荡的节奏，佳媞在心中默默念着。 事实上，佳媞已经明白自己想要的是什么，只是要采取什么方式倒是让佳媞伤佳透了脑筋。[/cn]  点击查看更多此系列文章>> 

面的事情预见得清清楚楚，安排得紧紧有条。她大概是又想做她的‘美味甜点’了吧。外婆还是老样子，喜欢搞一些前所未有的新鲜事，想比任何人都前所未有。”外公笑着，为自己的措辞引以为豪。 外公说的也许是真的。因为佳媞看见大串大串的椰子，还有用大张芭蕉叶托着的香蕉被放在太阳底下晾晒，放着泡芒果的托盘悄悄躲在水缸旁。外婆是不会让时间就这么白白溜掉的。佳媞能感觉到，家里的气氛并算不上悲伤，虽然从外公和外婆的眼眸里还是能找到那淡淡的留恋，但那些那充斥着伤痛和恐惧的事，它只是不可避免地发生过，可自那之后便渐渐从全家人身边消失了踪影。 一切正如外公所说的那样：向前看也许才是最好的选择。[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

[en]น่าเสียดายที่ท้องฟ้ากลางกรุงเต็มไปด้วยมลภาวะจนหมู่ดาวไม่อาจปรากฏให้เห็นได้อย่างที่ผู้จัดตั้งใจ แต่กะทิก็สุขใจกับการเฝ้ามองท้องฟ้า กะทิรู้สึกดีและสัญญากับตัวเองว่าจะทำบ่อยๆ จักรวาลนี้กว้างใหญ่นักมนุษย์ตัวจ้อยจะมีอำนาจอะไร เพียงแหงนมองฟ้าก็ดูจะปลดศักดาและความมุ่งหวังเกินตัวให้หมดลิ้นไปได้ในบัดดล เหลือเพียงหัวใจดวงเล็ก ๆ ในอกที่เต้นอย่างเจียมตัวและใฝ่หาความสุขตามอัตภาพ ไม่ต้องการสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องการสิ่งใดที่อยู่ไกลตัว กะทิยังเล็กเกินกว่าจะนอนในเต็นท์กับพี่ ๆ ทั้งคืน แต่น้ากันต์ก็ยอมตามใจให้ผ่านค่ำคืนนั้นร่วมกับคนอื่น ๆ และพากันกลับมาเมื่อย่ำรุ่ง กะทิหลับมาในรถ และรู้สึกตัวเมื่อถูกอุ้มพาขึ้นที่พักกะทิแกล้งหลับและนอนนิ่งบนเตียง ขณะที่น้าฎาสาละวนห่มผ้าให้กะทิ “พรุ่งนี้ครบกำหนดแล้วน้าฎา แกจะเสียใจไหมถ้ายังมีแต่ความเงียบแบบนี้” “คงเสียใจค่ะ แต่ทำยังไงได้คะ” น้าฎาลูบผมกะทิเสียงของน้าฎาสั่น กะทินึกอยากลืมตาและสารภาพความจริงออกไป ก็พอดีได้ยินเสียงของลุงตองดังขึ้นว่า “กะทิเป็นลูกสาวของภัทร แกไม่อ่อนแอออย่างที่เราคิดหรอก แกได้ความรักจากเราทุกคน แกอยู่ได้สบายมาก” ดูเหมือนลุงตองพูดแทนใจของกะทิได้ครบถ้วนแล้วกะทิพลิกตัวและหลับไปในนาทีนั้นเอง[/en][cn] 中文详解： 可惜的是，城里的天空总是那么污浊，所以星群也就没能如主办方真心希望的那样被大家看见。不过佳媞却因为能注视着天空而感到快乐。当佳媞注视着天空时，她感到很幸福，并且对自己承诺以后要经常这样凝视天空。宇宙这么大，所以渺小的人类又能用手中的权利改变什么呢？只是仰望天空便足以让自己在当时放弃那些不切实际的贪婪愿望，只剩下一颗微小的，在胸中跳动的心，伴随着一种自谦自知的韵律，歌唱着内心憧憬的简单幸福，不去留恋那些不可能的事情，也不去深陷那些不可乞及的梦想。 佳媞还太小，还不足以能和那些大学生们在一个帐篷里过夜。但绀舅舅也容许就那么一个晚上和陌生人一起度过，况且第二天一早就带着佳媞回家。 佳媞在车里睡着了，隐隐约约感觉到是谁把自己从车里抱进了房间。当帕舅舅为佳媞盖被子时，佳媞假装睡着，躺在床上一动不动。 “明天就是最后一天了呢，帕。面对这样的沉默，你会觉得伤心吗？” “也许会吧，但我们又能做什么呢？”帕舅舅抚弄着佳媞的头发说。佳媞正打算睁开眼睛把事情的真相说出来，正好伯伯的声音响了起来。“佳媞是帕塔拉的女儿，她不会像我们想的那么软弱，她从我们大家每一个人身上得到爱，她佳过得挺好。” 这么看来，伯伯已经替佳媞说出了内心想要对大家说的话，于是佳媞翻了个身，真的沉沉睡去了。[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

出了一件东西。 “喏，这个就是妈妈最喜爱的那个旅行包，瞧它是不是很小巧啊？当时你妈妈还经常和那个空姐朋友在一起，经常随着那个朋友搭乘航班出行，几乎走遍了每个亚洲国家。这个旅行包是伯伯亲自为妈妈选的，这包挺实用。” 听伯伯讲述的同时，佳媞一边看着那本放在腿上的相册。有一张照片是爸爸为妈妈戴婚戒的照片，还有他们步入教堂的照片。妈妈穿着非常漂亮的新娘礼服，和外公外婆肩并肩地站着。佳媞不能体会到外公和外婆的感受，自己唯一的女儿在某个远方的国家举行婚礼，这还不包括那种要把自己的女儿嫁给一个有着缅甸血统男人时的复杂感情。 “命运总是喜欢玩弄人呐，佳媞。” 佳媞扬起脸来看伯伯时，伯伯正好说了这样一句话。 “妈妈回泰国的时候，身边只佳带着这个旅行包，呃……还有妈妈肚子里的小佳媞。”[/cn]  点击查看更多此系列文章>>   

美的画册，想让后人认识和记住他们。但妈妈收集起有关自己生命的一切，为的只是让佳媞一个人知道。无论你想了解有关妈妈的什么，任何某个时期的妈妈，全都在这里。” 佳媞想了解有关妈妈生命中的每一个时刻，但佳媞的内心却在疑惑，其实自己最想知道的是，自己该从哪个地方开始。 每一个抽屉上都标注着年份。妈妈生于1965年的曼谷，第一列抽屉装的全是妈妈的童年。佳媞拉开抽屉，看到的是整整齐齐款式一样的相册。另一个抽屉里装的是妈妈的作业、荣誉证书和妈妈参加英语竞赛时获得的奖旗。甚至还有妈妈做的手工，放在一个塑料盒子里，至今还完好地保存着。装着围巾的盒子上用大大的字体写着：这条围巾是外婆织的 交给老师。另一个小一些的写着：这条围巾是自己织的 拿到学校假佳装着织给老师看 因为不那么漂亮。 [/cn]  点击查看更多此系列文章>>