说到美食，泰国可是一定要拥有姓名的，数不尽的美食绝对能让你大快朵颐！那么，外国人眼中的泰国美食究竟是什么样子的呢？想必大家一定都很好奇吧，一千个人的眼中就会有一千种哈姆雷特，今天我们就带大家看看外国人眼中的泰国美食吧！

ผู้คนในเมืองไทยกินอะไรกันบ้างในอดีต อาหารจานไหนเป็นเมนูยอดนิยมที่บ้านไหนก็กินกัน หน้าตาอาหารสมัยนั้นเป็นอย่างไร การปรุงอาหารแต่ก่อนใช้วิธีอะไร แล้วถ้าเปลี่ยน “คนกิน” เป็นชาวตะวันตกที่มีวัฒนธรรมอาหารที่แตกต่างไปจากคนไทย
以前的 泰国人都吃什么？哪种泰国菜是大家都喜欢吃的菜？以前泰国菜长什么样子呢？以前的烹饪方法是什么？如果是饮食习惯不一样的西方人来品尝泰国菜会怎么样？

ความรู้สึกเมื่อแรกพบอาหารแปลกหน้าที่ไม่คุ้นเคย และความจริงหลังลิ้มลองรสชาติที่ไม่คุ้นลิ้น สร้างความตระหนก หรือประทับใจอย่างไร ไปดูความเห็น, ความรู้สึกต่ออาหารไทย ที่ชาวต่างๆ หลายคน “รีวิว” ไว้ในบันทึกของเขากัน
在尝 试到一种全新食物的时候，是会感觉到震惊还是留下深刻的印象呢？接下来就让我们看看外国人对泰国菜都留下了怎样的评价吧！

เริ่มจาก ลา ลูแบร์ ราชทูตฝรั่งเศสที่เข้ามาสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช บันทึกถึงสำรับกับข้าวของชาวสยามไว้ละเอียดละออพอสรุปไปว่า สำรับอาหารของชาวสยามนั้นไม่ฟุ่มเฟื่อย อาหารหลักคือข้าวกับปลา เพราะมีปลาอุดมสมบูรณ์ แต่ไม่นินมกินปลาสด ส่วนใหญ่นิยมนำไปหมัก หรือตากแห้ง ที่เขาแสดงความเห็นไว้ว่า [1]
先从阿瑜陀耶王朝纳莱王时期的法国使者La Loubère来是吧，他详细地记录了当时暹罗民众的饮食，大致可以概括为：暹罗人的饭菜并不奢侈，主要的食物是 大米和鱼，因为鱼类非常丰富，但是一般不吃新鲜的鱼，而是将鱼进行腌制或者晒干，La Loubère解释了自己的观点：

“ชาวสยามมีความยุ่งยากใจเป็นอันมากต่อการที่จะหมักเค็มให้ดีได้ เพราะว่าเกลือจะแทรกซึมเข้าไปในเนื้อสัตว์ได้โดยยากในประเทศที่มีอากาศร้อนจัด แต่พวกเขาก็ชอบบริโภคที่หมักเค็มไว้ยังไม่ได้ที่ และปลาแห้งยิ่งกว่าปลาสดๆ แม้ปลาเน่า (ปลาร้า) ก็เป็นที่นิยมชมชอบไม่น้อยไปกว่าไข่ตายโคม, ตั๊กแตน, หนู (พุก), แย้และตัวด้วงตัวแมลงอีกเป็นส่วนใหญ่ ไม่น่าสงสัยเลยว่าธรรมชาติคงจะแต่งให้ชาวสยามหันไปบริโภคแต่อาหารประเภทที่ย่อยง่าย และลางที่สิ่งเหล่านี้อาจมีรสชาติไม่เลวดังที่เราคิดกันก็เป็นได้”
“暹罗人对于鱼肉的腌制非常繁琐讲究，因为盐在天气炎热的国家是很难浸入动物肉类的，但是他们喜欢吃还没有完全腌制到位的鱼肉，比起新鲜的鱼他们更喜欢 晒干的鱼，就连臭鱼也是比毛鸡蛋、蚂蚱、板齿鼠、蜥蜴和其他昆虫受欢迎的，不难理解，大自然的环境让暹罗人的食物制作很容易，味道也不一定比我们想象的差。”

ลา ลูแบร์ ยังบรรยายถึง “น้ำจิ้มของชาวสยาม” ว่า
La Loubère还描 述到了暹罗的蘸料：

“น้ำจิ้มของพวกเขานั้นทํากันอย่างง่ายๆ ใช้น้ำนิดหน่อยกับเครื่องเทศ, หัวกระเทียม, หัวหอมกับผักลางชนิดที่มีกลิ่นดีเช่น กะเพรา พวกเขาชอบบริโภค น้ำจิ้มเหลวชนิดหนึ่งคล้ายกับมัสตาร์ด ประกอบด้วยกุ้งเคยเน่าเพราะหมักไม่ได้ที่ เรียกว่า กะปิ (capi) ซึ่งก็ไม่มีกลิ่นเหม็นจัดนัก”
“暹罗人的蘸料制作简单，用一点水混合着调料、蒜、洋葱和一些气味醇香的香料，例如罗勒叶，暹罗喜欢吃一种类似芥末的蘸料，里面有由于腌制不到位而发臭的 虾，叫做虾酱，味道不是特别的臭。”

มาถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์อาหารในเมืองไทยมีพัฒนาการไปอย่างไรบ้าง เพชรรุ่ง เทียนปิ๋วโรจน์ รวบรวมไว้ในบทความ “เทศมองไทย: กรุงเทพฯ ในสายตาชาวตะวันตก” [2]
接下来到了曼 谷王朝，泰国的美食有了哪些变化发展？Phetrung Thainpiurot在《外国人看泰国：西方人眼中的曼谷》一文中总结到：

ยอร์ช ฟินเลย์สัน [ศัลย์แพทย์ และนักธรรมชาติวิทยาชาวอังกฤษที่เดินทางเข้ามายังบางกอก พร้อมกับคณะทูตของ จอห์น ครอเฟิร์ด] กล่าวถึงอาหารของชาวบางกอกว่า
Yorch Finlayson（在泰国随同John Crawfurd使团一起前往泰国的英国外科医生和自然科学家）提到了曼谷人的食物：

ประกอบไปด้วยข้าวกับบาระช่อง (ศัพท์ภาษาพม่า) หรือน้ำพริกซึ่งเขาเห็นว่าน่าขยะแขยง และชาวสยามยังกินเนื้อสัตว์ ปลา สัตว์ปีก และสัตว์อื่นๆ โดยเขาได้นําหลักศาสนามากล่าวรวมกับการบริโภคเนื้อสัตว์ของชาวสยาม ว่าตามหลักศาสนาแล้วการฆ่าสัตว์เป็นเรื่องผิด แต่หน้าที่ในการฆ่าสัตว์จะตกอยู่กับผู้ขายในตลาดให้กรรมจากการฆ่าสัตว์ตกอยู่กับผู้อื่น
“由大米和一 种辣椒酱组成，他认为这种辣酱非常恶心，暹罗人会吃鱼肉、动物的翅膀和其他动物，他还用宗教的角度解读了暹罗人吃肉食的问题，根据宗教的规则，杀生是不正确的，但是杀生的职责和业障落在了市场中杀动物的人，而不是其他人。”

The Singapore Chronicle [หนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ โดยชาวอังกฤษที่อาศัยอยู่ในสิงคโปร์เป็นพิมพ์และเผยแพร่ข่าวต่างๆ ของภูมิภาค ดำเนินการอยู่ระหว่างปี พ.ศ. 2367-80] ได้กล่าวถึงความอุดมสมบูรณ์ของกรุงเทพมหานครไว้ว่า
The Singapore Chronicle （英文报纸，由在新加坡生活英国人出版，出版到各个地区，在1824-1837年发行）提到了曼谷人的美食：

“ข้าวราคาถูกมากอย่างน่ามหัศจรรย์ และปลา สัตว์ปีก และหมูอุดมสมบูรณ์ และสองอย่างสุดท้าย คุณภาพดี ผลไม้หลากหลายมาก อุดมสมบูรณ์ และดีเยี่ยมกว่าประเทศอื่นทางตะวันออก ดังเช่น ลิ้นจี่ ส้ม มะม่วง มังคุด ทุเรียน และสับปะรด…”
“大米的价格 极其低廉，鱼肉、动物的翅膀和猪肉也非常丰富，后两种食物的质量非常好，水果的种类也有很多，非常富饶，比西方国家的都要好，比如荔枝、橘子、芒果、山竹、榴莲和菠萝…”

ปัลเลอกัวซ์ [พระสังฆราชชาวฝรั่งเศสที่เดินทางมาเผยแผ่ศาสนาคริสต์ในไทย เมื่อปี พ.ศ. 2372] กล่าวถึงอาหารไว้ว่ามีข้าวปลา ผักและผลไม้ มีน้ำพริกว่าเป็นเครื่องจิ้มที่ใช้บริโภคกันทั่วราชอาณาจักรตั้งแต่พระเจ้าแผ่นดินจนถึงประชาชน และกล่าวถึงภาพรวมของอาหารไว้ว่า
Pallegoix（1829年 在泰国宣传天主教的一位传教士）提到说有米饭和鱼肉、蔬菜和水果，辣椒酱是所有人都非常喜爱的食物，从国王到普通民众都会食用。总结了食物的总体状况：

“ในประเทศสยามบริโภคเป็ดไก่กันมาก เนื้อกวาง นกน้ำ เนื้อควายหรือเนื้อวัวตากแห้ง เต่าแล้วก็ปลาทะเล เขากินกบ ตัวด้วงไหม ค้างคาว หนูพุก จระเข้ งูเหลือม แม้กระทั่งจนไข่มดบางชนิด พวกบ้านนอก ไม่สู้สุรุ่ยสุร่ายเรื่องอาหาร การกิน เลี้ยงชีวิตอยู่ด้วยข้าว ปลาแห้ง กล้วย หน่อไม้ แพงพวย กับผักน้ำอย่าง อื่นๆ ใช้จิ้มกินกับน้ำพริก”
“暹罗主要食用的是鸭肉和鸡肉，还有鹿肉、水鸟和牛肉或牛肉干，龟也是海龟，他们吃青蛙、蚕、蝙蝠、板齿鼠、鳄鱼、蛇，还包括很多蚂蚁卵，乡下人对吃的很 不讲究，只以米饭、干鱼、香蕉、竹笋、长春花为生，还包括各种蔬菜蘸辣椒酱。”

เฟรเดอริค อาร์เธอร์ นีล [ชาวอังกฤษที่เดินทางเข้ามาไทยในระหว่างปี พ.ศ. 2383-84] บันทึกถึงอาหารที่เขาเคยกินเมืองไทยว่า [3]
Frederick Arthur Neil（1815-1816年在泰国游历的英国人）记录了他曾经吃过的泰国美食：

“เรื่องอาหารเย็น เพราะเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมาในตอนกลางวันทําให้เรารู้สึกหิวกันแล้ว มีคนหาปลาคนหนึ่งเป็นคนจีน ก็ถูกเรียกตัวมาให้เป็นผู้ทําอาหารให้กับเรา โดยมอบเงินให้เขาไป 5 บาท เป็นเหรียญเงิน เราจ้องดูเขาทําอาหารรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชํานาญมากจริงๆ ในการปรุงอาหาร เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอาหารก็เสร็จหมด
“凉菜，因为白天发生了很多事情，导致我们非常饥饿，有一个在找鱼的中国人，就被叫过来为我们提供食物，我们给了他5泰铢，是一枚银质的钱币，我们看着他制 作食物，感觉他做饭非常的熟练，不到半个小时就做完了全部的饭菜。”

จานแรกก็เป็นแกงจืด ชาวบ้านเรียกว่า ชูชู (Chou Chou) ก็มีหมู ไก่ เผือก มันเทศ เป็ด ปลา หอม กระเทียม สะระแหน่ พริกไทย เกลือ และกานพลู เอาทุกอย่างนี้มาต้มจนเละใส่น้ำและใส่รังนกลง ไปด้วยจนสีเหมือนกับซุปเต่า
“第一种菜是清汤 ，当地人叫做Chou Chou，有猪肉、鸡肉、芋头、番薯、鸭肉、鱼肉、洋葱、大蒜、蜜蜂花、胡椒、盐和丁香，将所有食材放在一起煮，放入燕窝，将食材熬制成龟汤的颜色。”

แกงนี้ถ้าเป็นเวลาอื่นข้าพเจ้าคงจะไม่ลองแน่ๆ แต่เมื่อลองรับประทานดูแล้วก็รู้สึกว่าพอใจ เพราะอร่อยดีเหมือนกัน ทุกๆ คน ก็พอใจ ถ้าจะให้รับประทานอีกสักครั้งในอาทิตย์นั้นก็เห็นจะยอม ต่อจากซุป ก็มีข้าวสวย และมะม่วงดอง และบาลชุง (balichung) อย่างสุดท้ายนี้อร่อยรสชาดดีมาก ในตอนนั้นก็ลองคิดดูเหมือนกันว่ามันทําด้วยอะไร
“这个咖喱如 果是别的时候我肯定不会尝试，但是试过之后觉得很满意，因为非常好吃，每个人都觉得不过，如果要在下周再吃一次的话肯定也愿意。喝过汤之后就是米饭和腌制的芒果、balichung，最后一种非常好吃，我们当时也在想这是什么做的。”

ท่านผู้อ่านคง ไม่ทราบว่าข้าพเจ้าตกใจแค่ไหนเมื่อรู้ว่าอาหารอันนี้คืออะไร กับข้าวนี้ก็คือกุ้งที่อบและตากแห้ง แล้วเอามาตําผสมด้วยหัวหอมกระเทียมและเครื่องเทศต่างๆ จากนั้นก็เอาน้ำส้มมาใส่และบรรจุไหทิ้งเอาไว้ราวๆ 2 เดือนหรือนานกว่านั้น จานสุดท้ายเป็นเป็ดย่างเขาทําได้ดีทีเดียว หลังจากกินอาหารกันเสร็จแล้วก็พา กันกลับไปนอนที่เรือของตน”
“读者可能想象不到当我知道这个食物是什么的时候有多震惊，这种食物是蒸熟的干下，然后和大蒜及各种调料一起捣碎，然后填入醋，之后放置两个月的时间。最后一 种食物的烤鸭，他做的非常好，之后吃完饭就一起回去了自己的住处。”

สรุปว่า แม้ในอดีตบ้านเมืองจะอุดสมบูรณ์ แต่อาหารการกินของคนไทยไม่ฟุ่มเฟื่อย มีข้าว ปลา และน้ำพริกเป็นหลัก และแม้จะมีหน้าตาแปลกไปบ้าง แต่หลายจานก็เป็นที่ชื่อชอบของคนต่างบ้านต่างเมือง
总的来说，尽管泰国是非常富饶的，但是泰国人的食物并无复杂奢侈，主要是米饭、鱼肉和辣椒酱，尽管有一些的样子很奇怪，但是很多美食都被外国人喜爱。

 

评论区里告诉我们你对泰国菜的第一印象吧！

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自silpa-mag，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。