《不是诗的诗》นิ้วกลม之三——哀

น้ำตาแห้งแล้ว 泪水干了
ทว่าความเศร้า 可悲伤
ยังเปียกชุ่ม 却还是湿的

ทิชู่ซับน้ำตา 纸巾吸收泪水
ความเศร้า 而悲伤
ซับเอาเอง 得自己吸收

ความเจ็บปวดเขียบขึ้นจากหมึกไม่กันน้ำ 痛楚是用不防水的墨水所写
น้ำตา 眼泪
มีแต่ทำให้มันเลอะเทอะมากยิ่งขึ้น 只会让痛楚更加面目全非

ความเศร้า 痛楚
เกิดจาก 源于
สิ่งที่เรารัก 所爱

คนเรามีความเศร้าของใครของมัน 每个人都有着不尽相同的痛楚
แต่เรารับฟังกันและกันได้ 但我们可以倾听 和被倾听

โตขึ้น น้ำตาหน้อยลง 成长 眼泪少了
ไม่ได้แปลว่า 可这并不意味着
เศร้าหน้อยลง 哀伤也少了

แผลเป็นบอกเราว่าระวังล้ม 伤口提醒我们需谨慎
แต่มันไม่ได้บอกเรา 但它并非要让我们
ว่าอย่าก้าวเดิน 停止前行

วิธีไม่เจ็บปวดซ้ำจากแผลเป็น 想要忘记伤口的疼
อย่าหันไปเห็นมัน 就不要回头望

หากเธอไม่ได้ตกใจเห็นฝนตก 假如你不曾为雨季而担忧
ไยเธอจึงตกใจเมื่อเห็นใครสักคนหลั่งน้ำตา 可为何你却为某人落泪而忧愁
ใช่หรือไม่ว่า นั่นคือฤดูกาลหนึ่งเช่นกัน 难不成 那也是某个流转的季节么

น้ำตา 泪水
จริงกว่า 比口水
น้ำลาย 更加真实

ในทุกความเจ็บซ้ำ 每一段哀伤里
มีความทรงจำ 都深藏着
ที่สวยงาม 美丽的记忆