《木兰诗》讲述了一个叫木兰的女孩，女扮男装，替父从军，在战场上建立功勋，回朝后不愿作官，但求回家团聚的故事。热情赞扬了这位奇女子勤劳善良的品质、保家卫国的热情和英勇战斗的精神。

木兰诗
โคลงมู่หลาน

唧唧复唧唧，木兰当户织
จีจีซ้ำจีจี  มู่หลานผินประตูทอผ้า

不闻机杼声，惟闻女叹息。
ไป่ยินเสียงกระสวย ยินเพียงนางถอนใจ

问女何所思，问女何所忆，
ถามเจ้าคิดอันใด ถามเจ้าคะนึงอันใด

女亦无所思，女亦无所忆。
เจ้าไซร้ไร้สิ่งคิด เจ้าไซร้ไร้สิ่งคะนึง

昨夜见军帖，可汗大点兵。
คืนวานเห็นประกาศทัพ ข่านใหญ่ยกรี้พล

军书十二卷，卷卷有爷名，
หนังสือทัพสิบสองบท บทบทมีนามพ่อ

阿爷无大儿，木兰无长兄，
ท่านพ่อไร้บุตรใหญ่ มู่หลานไร้พี่ชาย

愿为市鞍马，从此替爷征。
ใคร่จักซื้ออานม้า จากนี้แทนพ่อรบ

东市买骏马，西市买鞍鞯，
ตลาดออกซื้ออาชา ตลาดตกซื้ออานเจียน

南市买辔头，北市买长鞭。
ตลาดใต้ซื้อบังเหียน ตลาดเหนือซื้อแส้ยาว

旦辞爷娘去，暮宿黄河边。
รุ่งลาพ่อแม่จาก เย็นพักริมหวงเหอ

不闻爷娘唤女声，但闻黄河流水鸣溅溅。
ไป่ยินเสียงพ่อแม่เพรียกเจ้า เพียงยินน้ำหวงเหอดังซ่าซ่า

旦辞黄河去，暮宿黑山头。
รุ่งลาหวงเหอจาก เย็นพักข้างเขาดำ

不闻爷娘唤女声，但闻燕山胡骑鸣啾啾。
ไป่ยินเสียงพ่อแม่เพรียกเจ้า เพียงยินชาวหูเขาเอี้ยนควบดังจิวจิว

万里赴戎机，关山度若飞。
หมื่นลี้ไปสมรภูมิ ด่านเขาผ่านดังบิน

朔气传金柝，寒光照铁衣。
ลมเหนือกรายเกราะทอง  แสงเยือกส่องเสื้อเหล็ก

将军百战死，壮士十年归。
ขุนทัพร้อยรบตาย ผ่านศึกสิบปีกลับ

归来见天子，天子坐明堂。
กลับมาเฝ้าเทียนจื่อ เทียนจื่อนั่งโถงอำไพ

策勋十二转，赏赐百千强。
บันทึกความชอบสิบสองครา บำเหน็จกว่าร้อยพัน

可汗问所欲，木兰不用尚书郎。
ข่านถามประสงค์ใด มู่หลานไม่เอาซ่างซูหลาง

愿驰千里足，送儿还故乡。
อยากควบม้าพันลี้ ส่งข้ากลับเมืองนอน

爷娘闻女来，出郭相扶将。
พ่อแม่ยินลูกมา ออกชานประคองกัน

阿姊闻妹来，当户理红妆。
พี่สาวยินน้องมา ผินประตูจัดเสื้อแดง

小弟闻姊来，磨刀霍霍向猪羊。
น้องเล็กยินพี่มา ลับมีดเควี้ยวคว้าวหาหมูแพะ

开我东阁门，坐我西阁床。
เปิดประตูห้องนอนออก พาข้านั่งเตียงตก

脱我战时袍，着我旧时裳。
เปลื้องชุดข้ายามรบ สวมชุดข้าครั้งเก่า

当窗理云鬓，对镜帖花黄。
ผินหน้าต่างจัดสางผม ส่องกระจกแปะฮัวหวง

出门看火伴，火伴皆惊忙。
ออกบ้านพบเพื่อนหนุ่ม เพื่อนหนุ่มล้วนตะลึง

同行十二年，不知木兰是女郎！
รบด้วยสิบสองปี ไป่ทราบมู่หลานคือสาวน้อย

雄兔脚扑朔，雌兔眼迷离。
กระต่ายผู้ขาป้องปัด กระต่ายเมียหรี่ตาชะม้าย

双兔傍地走，安能辨我是雄雌？
กระต่ายคู่วิ่งบนพื้น ไฉนอาจแยกแยะข้าเป็นผู้เมีย