《卖火柴的小女孩》是丹麦著名作家安徒生的作品，主要讲了一个卖火柴的小女孩在富人合家欢乐，举杯共庆的大年夜冻死在街头的故事。小女孩死了，嘴角却带着微笑，通过擦燃火柴的美好幻想与她饥寒交迫的现实生活形成了鲜明的对比。安徒生通过这个童话，表达了对穷苦人民悲惨遭遇的深刻同情，和对当时社会的不满。小编为大家奉上了这部作品的泰语版，本文用词简单地道，内容生动流畅，适合初学者阅读学习。

ขณะที่เธอกำลังเดินอย่างหมดหวังนั่นเอง รถม้าคันหนึ่งได้แล่นควบตรงมาหาเธออย่างรวดเร็ว “โอ๊ย อะไรกันนี่”เธอร้องอย่างตกใจสุดขีด พร้อมกับวิ่งลนลานหลบรถม้าได้อย่างหวุดหวิด แต่เพราะความเหนื่อยและความอ่อนเพลีย ทำให้เธอเสียหลักและหกล้มลงกล่องไม้ขีดตกกระจัดกระจายอยู่รอบตัว และรองเท้าที่ใหญ่เกินขนาดของเธอข้างหนึ่งหลุดกระเด็นหายไปในกองหิมะเสียแล้ว แต่ที่ร้ายที่สุดก็คือ มีเด็กผู้ชายเกเรคนหนึ่งเก็บรองเท้าข้างที่เหลือของเธอแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับตะโกนล้อเลียนเยาะเย้ยมาว่า “กุ๋ย กุ๋ย หน้าไม่อาย คนอะไรใส่รองเท้าใหญ่ยังกับเปลแน่ะ กุ๋ย กุ๋ย…”

“ขอรองเท้าของฉันคืนเถิด”เด็กหญิงที่น่าสงสารเอ่ยขึ้น แต่เด็กชายผู้นั้นกลับถือรองเท้าไว้แล้วเดินห่างออกไป พลางตอบอย่างรู้สึกสนุกเต็มที่ว่า “จ้างฉันก็ไม่ให้”

  “ขอให้เห็นใจฉันบ้างเถิด อากาศหนาวเย็นอย่างนี้ ถ้าฉันไม่มีรองเท้า คงจะเดินต่อไปไม่ไหว”เธอขอร้อง แต่เด็กชายก็ไม่สนใจ แล้ววิ่งหนีไปพร้อมรองเท้านั้น

中文详解：

正当绝望前行之际，一辆马车朝着小女孩疾驰而来！“哎呀，这是怎么回事！”她先是一惊，随后慌忙躲闪，马车险些撞到她。但由于非常疲惫，使得小女孩失去平衡摔倒在地，火柴也散落在她周围，那双大的离谱的鞋子也有一只掉进雪堆里不见了，更糟糕的是，另一只鞋被一个调皮捣蛋的男孩拣去，男孩拿着鞋边跑边大声讥笑道：“不羞羞！不羞羞！不看看自己是什么人，穿的鞋子和摇篮一样！不羞羞！不羞羞……”

“请把我的鞋子还给我吧！”可怜的女孩请求道。可男孩反而拿起鞋子走远了，幸灾乐祸地回答说：“给我钱也不还给你！”

“求求你可怜可怜我吧，天气这么冷，没有鞋子我就没办法走路了呀！”她哀求着，男孩根本不理睬，拿着那只鞋子跑开了。

单词注释：
รถม้า 马车
ความอ่อนเพลีย 疲惫，虚弱
กระจัดกระจาย 四散，散落
เกเร 调皮捣蛋的
เยาะเย้ย 讥讽，嘲笑
กุ๋ย （刮脸声）羞
เปล 摇篮
เสียหลัก 失去平衡
หมดหวัง 绝望（构成和上词一致）

句型学习：
อะไรกันนี่ 怎么回事？
หน้าไม่อาย 不要脸
จ้างฉันก็ไม่ให้ 给钱也不给（常用用法）