ด้านหลังศาลาเป็นบันไดทอดลงน้ำ กะทินั่งห้อยขาเอาเท้าแช่น้ำเล่น พี่ทองไม่เคยอยู่นิ่ง มีของเล่นลอยน้ำทำเองมาฝากกะทิ กาบมะพร้าวธรรมดา ๆ นี่เอง เอาใบไม้มาเสียบต่างใบเรือ แล้วลอยแข่งกัน วักน้ำใส่เร่งความเร็ว ถ้าลอยไปไกลจากศาลาจนไม้เขี่ยไม่ถึง พี่ทองก็จะว่ายน้ำไปเอามาให้ พี่ทองว่ายน้ำแข็ง ดำน้ำได้นาน ๆ ถ้าเปรียบพี่ทองเป็นปลา ก็นึกไม่ออกว่าเป็นปลาอะไรดี ที่เห็นฟันขาวก่อนอย่างอื่นตอนโผล่พ้นน้ำขึ้นมา
เหนื่อยแล้วก็จะนั่งพักกัน พี่ทองชอบถามถึงหนังสือที่กะทิกำลังอ่านหรือเพิ่งอ่านจบไป พี่ทองบอกว่าเวลาอ่านเอง ทำไมไม่เห็นสนุกเหมือนฟังกะทิเล่าเลย
นานทีเดียวกว่าคณะจะจากไป ตะวันคล้อยมากแล้วเมื่อกะทิเดินเข้าไปในศาลา ตากำลังพับจดหมายใส่ซองสีหน้าของตามขณะมองตรงมาที่กะทิดูเหนื่อยล้าและโรยแรงไม่ต่างจากศาลาริมน้ำหลังนี้ ที่ผ่านแดด ผ่านโลกมานานจนทุกอณูเนื้อไม้อาบอิ่มด้วยอดีต และไม่ปรารถนาใด ในอนาคตอีกแล้ว

中文详解：
凉亭的后面是延伸至水中的阶梯，佳媞悬着腿让脚浸在水里。桐哥没有安静地呆上哪怕一会儿，自己做了可以放在水上玩的小玩意儿给佳媞。那是一个再普通不过的椰壳，用树叶插起来做桨叶。把它放在水里和桐哥比赛看谁游得快，“小船”里舀了一些清水为了增加速度。如果“小船”漂得太远，用树枝去扒也够不到，桐哥就会游着过去为佳媞拿回来。桐哥游泳很厉害，可以潜入水中很长时间，如果要把桐哥比作鱼，真不知道要把他比作哪一种在浮出水面之前就能先看见那白白牙齿的鱼好呢。
玩累了就一起坐下休息，桐哥喜欢问起那些佳媞正在读的或刚刚读完的书籍。桐哥说，为什么读书的时候不觉得那些故事像佳媞讲出来时那么有趣。
就在大家都准备离开的时候，太阳又已西斜。当佳媞走进凉亭，外公正把一封信折起来。此时外公的表情在佳媞看来是那样精疲力竭，看上去和这座河畔凉亭没有什么分别。经历日晒，经过风雨，饱尝了这世上的所有，直到每一个细小的部分都渗透着过去。而对于将来，也不再抱什么希望。