มีสามีภรรยาคู่หนึ่งมีอาชีพทำไร่ ต่อมาวันหนึ่ง ทั้งสองก็ต่างไปช่วยกันทำไร่เหมือนเช่นเคย ในวันนั้นทั้งคู่ไม่ได้ห่อข้าวไปกิน คิดว่าจะกลับไปกินข้าวกันที่บ้าน พอถึงช่วงบ่าย สองสามีภรรยาก็ชวนกันกลับบ้าน

เมื่อถึงบ้านสามีพูดกับภรรยาว่า“นี่น้อง รีบไปหาข้าวปลาอาหารมากินด้วยกันเถอะ วันนี้พี่หิวมากๆเลย”

ฝ่ายภรรยานั้นเป็นคนที่ขี้เกียจ ไม่ชอบทำงานอยู่เป็นทุน จึงพลอยไม่ชอบหุงหาอาหารไปด้วย เมื่อได้ยินสามีพูดขึ้นมา จึงเดินเข้าไปยังห้องครัว แล้วเปิดหม้อข้าวดู ก็เห็นว่ามีข้าวเหลืออยู่ น่าจะพอแบ่งกันกินได้ จึงบอกกับสามีไปว่า

“ข้าวมีอยู่แล้วพี่ กับข้าวของเมื่อตอนเช้าก็ยังมีอยู่ ถ้าพี่หิวก็มากินได้เลย”

“เอางั้นก็ได้ น้องก็มากินพร้อมกันกับพี่เลยซิ” สามีพูด

ทั้งคู่ต่างก็แบ่งข้าวกันกินคนละจาน ข้าวในหม้อจึงเหลืออีกเพียงเล็กน้อย ในขณเะนั้นเองได้มีเพื่อนคนหนึ่งมาที่บ้าน “เอ้ากำลังทำอะไรอยู่ละ” เพื่อนเอ่ยถาม

“กำลังจะกินข้าวกลางวัน มาๆ มานั่งกินข้าวด้วยกัน” สามีได้กล่าวชวนเพื่อนที่มาเยี่ยม ให้มาร่วมทานอาหารตามธรรมเนียมไทยแท้ของคนไทย

“แหม กินสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน กำลังหิวอยู่เลยทีเดียว”เพื่อนคนนั้นก็ได้เข้ามานั่งร่วมวงกินข้าวด้วย ภรรยาจึงได้ตักข้าวที่ยังคงเหลืออยู่ในหม้อให้กับแขกที่มา ข้าวที่หลืออยู่ในหม้อจึงหมดลง
ทั้งสามคนต่างก็กินกันไปคุยกันไป ข้าวในจานของแต่ละคนก็ลดน้อยลงทีละนิด เผอิญข้าวในจานของเพื่อนหมดก่อน เพื่อนนั้นยังทานไม่อิ่มจึงคอยจังหวะให้เจ้าบ้านคดข้าวให้ตนเพิ่ม แต่เจ้าบ้านก็ไม่ตักให้เสียที ฝ่ายเพื่อนจึงคิดหาอุบายที่จะบอกให้เจ้าบ้านคดข้าวให้ เป็นนัยๆ จึงพูดขึ้นมาว่า

“นี่เมื่อวานนี้ เราเข้าไปในป่ามา โอ้โฮเพื่อนเอ๋ยเราได้ไปเจอเสือตัวหนึ่งรอยตีนของมันโตขนาดจานข้าวนี่เลย”เพื่อนพูดพร้อมกับเอียงจานให้เจ้าบ้านดู

เจ้าบ้านเมื่อได้เห็นดังนั้น ก็ถือโอกาสเล่าต่อว่า“เมื่อวานนี้ เราก็ไปเที่ยวป่ามาเหมือนกัน โอ้โฮเพื่อนเอ๋ย เราไปเจอช้างรอยตีนโตขนาดหม้อนี่แหละ”พูดไปพร้อมกับได้เอียงหม้อให้ดู เพราะข้าวก็หมดหม้อแล้วเหมือนกัน

การจะพูดบอกอะไรใครนั้น ในบางครั้งเราไม่สามารถที่จะพูดหรือบอกออกไปตรงๆไม่ได้ เพราะอาจจะเป็นการเสียมารยาท ผู้ฉลาดมักจะหาวิธีการบอกให้อีกฝ่ายหนึ่ง

 

中文详解：

有一对夫妻以种田为生。一日，他们如常去种田，可那一日他们并没有带饭去，他们想回家再吃。

下午的时候，夫妻俩回到家，丈夫对妻子说：“亲爱的，去烧个鱼来吃吧，今天我好饿啊！”

但妻子是个非常懒惰的人，不喜欢干活，更不喜欢做菜，听到丈夫这样说，于是走进厨房掀开锅来看，看到了一些剩菜，刚好够吃的样子，就对丈夫说：“还有剩饭呢，早上的剩菜也够，如果饿了就来吃吧！”

“那样也行，你也一起来吃吧！”丈夫说。

夫妻俩每人一盘饭菜，锅里的饭便不多了。这时，一个朋友造访，“干嘛呢？”朋友问。

“正在吃饭呢，快过来坐下一起吃吧！”丈夫按照泰国人的风俗邀请朋友。

“哎，那就吃点吧，我正饿呢！”朋友坐下来一起吃，妻子为朋友盛了饭，锅里于是什么都没有了。三人边吃边聊，三人盘里的食物也越吃越少，朋友的盘子先空了，可是他还没吃饱呢，于是等主人再给盛一些，但是主人也并没有给盛，朋友于是想寻机让主人知道自己的碗空了，他想了想，说：

“昨天我们去森林里，哎呀！看到一只大老虎！它的脚板有碗这么大呢！”朋友说着拿起碗比量着。

主人看到他这样说，于是趁机说，“昨天我们也去森林里了，看到好大一只大象！它的脚板和锅一样大！”于是举起锅给朋友看，锅里什么都没有了！

这个故事告诉我们，有些时候我们并不能直接地表达某些事，因为那样做或许会失礼，此时就需用其他的方法来表达。

单词注释：
ทำไร่   种田，种地
เสียมารยาท   失礼
กับข้าว    菜肴
ธรรมเนียม     风俗

 

本双语文章的中文翻译系沪江泰语原创内容，转载请注明出处。中文翻译仅代表译者个人观点，仅供参考。如有不妥之处，欢迎指正。