คืนนั้นกะทิตื่นมากลางดึก รู้สึกแปลกในใจชอบกลอาจเป็นเพราะคำพูดแม่เมื่อตอนนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน แม่พูดลอยๆ ว่า ไม่อยากให้ฟ้ามืดเลย
คงไม่ใช่แต่กะทิคนเดียวที่นอนไม่หลับ กะทิย่องลงบันไดมาถึงเรือนเล็ก และเห็นน้ากันต์นั่งอยู่ข้างเตียงของแม่น้ากันต์เป็นคนเดียวที่กะทิไม่เคยเห็นแสดงอารมณ์หรือน้ำตาแต่ในแสงสลัวของห้องพักคนเจ็บ กะทิเห็นไหล่ทั้งคู่ของน้ากันต์สั่นสะท้าน สุดท้ายกะทิเห็นน้ากันต์ซบหน้าลงข้างตัวของแม่อยู่เนิ่นนาน
ไม่มีสัญญาณรับรู้ใดๆ จากใบหน้าใต้หน้ากากเครื่องไบแพพ
ดวงจันทร์เหลือเพียงเสี้ยวเล็กๆ อยู่กลางฟ้า เงาต้นสนริมรั้วลู่เอนตามแรงลมน้อยๆ นาทีเหมือนหยุดนิ่ง นิ่งจนกว่าดวงตะวันจะขึ้นอีกครั้งอย่างสดชื่นสวยงามพ้นจากขอบฟ้าเหนือทะเล ปลุกสรรพชีวิตบนโลกให้ตื่นขึ้น แต่ไม่มีแม่รวมอยู่ด้วยอีกต่อไป
 

中文详解：

那天，佳媞半夜醒来，对妈妈看夕阳时说的一句话感到纳闷不解。妈妈假装不在乎地说，真不想让天就这么黑了。
也许睡不着的不止佳媞一个人，佳媞踮着脚尖，轻手轻脚来到那栋小房子里，然后便看见绀舅舅坐在妈妈的床边。佳媞没有见过绀舅舅表露过多的情绪，也是唯一一个没让佳媞见过掉眼泪的人，但在昏暗朦胧的光线下，佳媞看见绀舅舅的双肩在颤抖，最后佳媞见舅舅低头伏在妈妈身边很久很久。
在妈妈那张戴着呼吸面罩的脸庞上，佳媞没有得到任何许诺。
天空中太阳只剩下一丁点，篱笆旁的道路上，松树们投下随微风飘摇的影子。时间仿佛停住了，一直停止到下次太阳再次以清新美丽的姿态从海上的天际升起，唤醒这世上所有的生命。但这其中已经没有妈妈了。

 点击查看更多此系列文章>>