พื้นปาร์เกต์สะอาดเอี่ยมรับกันดีกับผนังสีครีม โซฟานั่งสบายลายดอกไม้เล็กจ้อยสีเหลือง เขียว ขาว เพิ่มบรรยากาศอบอุ่น ทุกอย่างดูเนี้ยบ เหมาะเจาะ สะท้อนบุคลิกเจ้าของผู้จากไป
กะทิถือพวงกุญแจและไขเปิดประตูห้องทุกครั้ง ไม่ต่างจากการเปิดประตูสู่อดีตที่กะทิกระหายใคร่รู้ มีห้องนอนใหญ่หนึ่ง แค่กวาดตามองก็รู้ว่าเป็นห้องของแม่ ติดกันเป็นห้องนอนเล็กสองห้อง ห้องหนึ่งเห็นชัดว่าเป็นห้องเด็ก ซึ่งก็คงเคยเป็นห้องของกะทินั่นเอง อีกห้องเป็นห้องรับรองสำหรับแขก เพราะดูโล่งๆ กะทิเดาว่าคงต้องเคยใช้เป็นห้องของพยาบาลอย่างพี่อ้อยด้วย สุดท้ายมีบันไดเวียนทอดนำสู่ชั้นบน แต้น้าฎาดึงกะทอไว้ พลางส่ายหน้าและบอกว่า “เอาไว้ทีหลังดีกว่า”
มุมครัวน่านั่ง กระจกบานกว้างเชิญชวนให้ทอดสายตาลงสู่สวนที่มีหมู่ไม้ครึ้ม น้ากันต์บอกว่าเป็นบ้านพักทูต บางคืนมีงานเลี้ยงจะประดับไฟสวยงาม และมีเสียงดนตรีเพราะๆ ลอยมาถึงบนนี้ กะมิเห็นนกแปลกตาหลายตัว พี่ทองมาเห็นคงชอบใจ น่าสงสัยว่านกอะไรจะมาอาศัยอยู่กลางเมืองแบบนี้

光滑清洁的木地板和乳白色的墙面很相配,点缀着黄、绿、白色碎花的布面沙发坐上去很舒适,为整个房间增添了温馨的气息。一切看上去都很完美、相称,映射出故去主人的喜好和性格。
佳媞拿着那串钥匙逐一打开了公寓里的每一扇门,佳媞似乎是在打开那一扇扇代表过去的通往未知的门。有一间很大的卧室,只要大概地扫一眼就能知道那是妈妈的卧室,相邻的是两间小卧室。其中一件很明显是孩子的房间,那应该是佳媞曾经的卧室。另一间是客房,因为看上去有些空旷,佳媞猜想,那个房间曾经住的应该是一个像偶姐姐那样的医护人员。一架楼梯盘旋至上面一层,但帕舅舅拉住佳媞,一边摇头一边说:“那里还是留着之后看好一些。”
厨房的一角坐着很舒服,宽大的窗户视野开阔,可以看到楼下树木葱郁的院子。绀舅舅说,院子是用来招待客人用的,有些时候晚上举办聚会,会在那里装饰上漂亮的灯,动听的音乐便会飘到这上面来。佳媞就看见很多只奇怪的鸟,要是桐哥见了,也许会很开心。不过鸟儿也挺可怜的,要住在城里。

 点击查看更多此系列文章>>