กะทิหันไปมองตามมือของลุงตอง ตรงนั้นเป็นตู้ติดผนังที่กินเนื้อที่ตลอดแนว ซอยแบ่งเป็นลิ้นชักใหญ่เล็กชั้นวางของ และตู้โชว์ที่บางส่วนมกระจกใสปิดไว้
“แม่อยากให้หนูทิรู้จักแม่มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ถ้าไม่นับคุณตาคุณยายของหนู ลุงก็เป็นคนที่อยู่กับแม่นานกว่าใคร แม่จึงเลือกลุงให้เป็นคนพาหนูมาที่ห้องนี้” เสียงของลุงตองแหบห้าวกว่าเคย กะทิเกือบลืมไปว่าลุงตองเป็นญาติกับแม่ด้วย แม่ของลุลตองกับยายเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่ลุงตองมาสนิทกับแม่ตอนอยู่รั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน “บางคนเตรียมทำหนังสืองานศพตัวเองอย่างที่อยากให้คนอยู่หลังได้รู้จัก แม่ของหนูทิจัดห้องนี้ไว้ให้หนูโดยเฉพาะคนเดียวรวบทุกอย่างในชีวิตมาไว้ที่นี่ หนูทิอยากรู้จักแม่ตอนช่วงไหนของชีวิตก็ทำได้เลย”
กะทิอยากรู้จักทุกนาทีในชีวิตของแม่ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า ที่อยากจะรู้จักมากที่สุดเริ่มตั้งแต่ตอนไหน

ลิ้นชักทุกลิ้นชักมีตัวเลข พ.ศ.กำกับไว้ แม่เกิดเมื่อพ.ศ.๒๕0๘ ที่กรุงเทพนี่เอง ลิ้นชักแถวแรกเป็นวัยเด็กของแม่ทั้งหมด กะทิดึงลิ้นชักเปิดออกและพบอัลบั้มเรียงซัอนกันอย่างเป็นระเบียบ อีกลิ้นชักเป็นสมุดพกรายงานผลการเรียน ใบประกาศเกียรติคุณ โล่รางวัลแข่งขันตอบปัญหาภาษาอังกฤษ มีกระทั่งงานฝีมอืที่แม่ทำส่งครูใส่ซองพลาสติกไว้อย่างดี ลายมือตัวโตเขียนไว้บนซองใส่ผ้าพันคอไหมพรมว่า ผืนนี้ยายเป็นคนถัก เอาไว้ส่งครู ซองเล็กกว่า มีลายมือเขียนว่า ผืนนี้ฝีมือตัวเอง เอาไว้ถักให้ครูเห็นในชั้นเรียน แต่ไม่ส่งเอาคะแนน เพราไม่เอาไหนเลย

 

佳媞顺着伯伯的手看过去。那里有一个贴着墙的柜子,整整占据了一整面墙。柜子上又细细地分出大大小小放东西用的抽屉,有些部分被用来做展示柜,柜面上装着透明的玻璃。

“如果可能的话,妈妈想让佳媞尽可能多地了解妈妈。除了外公和外婆,伯伯是和妈妈相处最长的人了,所以妈妈就委托我作为那个带你到这里来的人。”伯伯的声音变得前所未有的干涩和沙哑。佳媞差点忘记了,伯伯和妈妈也是亲戚。伯伯的妈妈和外婆也算得上是同辈人。但伯伯和妈妈还在上大学时就已经相处得很好了。“一些人把自己的一生做成一本精美的画册,想让后人认识和记住他们。但妈妈收集起有关自己生命的一切,为的只是让佳媞一个人知道。无论你想了解有关妈妈的什么,任何某个时期的妈妈,全都在这里。”
佳媞想了解有关妈妈生命中的每一个时刻,但佳媞的内心却在疑惑,其实自己最想知道的是,自己该从哪个地方开始。
每一个抽屉上都标注着年份。妈妈生于1965年的曼谷,第一列抽屉装的全是妈妈的童年。佳媞拉开抽屉,看到的是整整齐齐款式一样的相册。另一个抽屉里装的是妈妈的作业、荣誉证书和妈妈参加英语竞赛时获得的奖旗。甚至还有妈妈做的手工,放在一个塑料盒子里,至今还完好地保存着。装着围巾的盒子上用大大的字体写着:这条围巾是外婆织的 交给老师。另一个小一些的写着:这条围巾是自己织的 拿到学校假装着织给老师看 因为不那么漂亮。

 点击查看更多此系列文章>>