作为黄袍佛国首都的曼谷,流浪人群可算是其一大景观。那么,这些流浪者的生活选择因何而起,生活着落因何而定呢?今天就跟小编一起走进曼谷流浪人群的世界,感受生命的另一种姿态。

ภาพของคนจรจัดรอบกรุงเทพมหานคร อาจจะเป็นภาพที่ชินหูชินตาของคนสมัยนี้ ทั้งชายหญิงเนื้อตัวมอมแมมร่อนเร่นอนตามถนน และผู้คนส่วนใหญ่ก็มักไม่ค่อยยินดียินร้ายกับคนเหล่านี้ มิหนำซ้ำบางคนกลับแสดงท่าทีรังเกียจคนจรจัดอย่างเห็นได้ชัด แต่จะมีใครสัก ที่เคยพูดคุยและถามถึงสาเหตุว่า เหตุใดลุง ๆ ป้า ๆ เนื้อตัวมอมแมม ถึงได้ตัดสินใจละทิ้งบ้าน ละทิ้งญาติพี่น้องของตัวเอง กลายมาเป็นคนเร่ร่อนอยู่ตามถนน วันนี้ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ร่วมมือกับ มูลนิธิอิสรชน จึงมีคลิปวิดีโอ ที่นำเสนออีกหนึ่งมุมมองของคนจรจัดรอบกรุง มาฝากกัน
在曼谷街头的流浪者应该是当下人们比较熟悉的画面:无论男女,流浪者们都是浑身脏兮兮的,临街而睡。而且(生活中)大部分人都不怎么乐意给这些人好脸色,甚至有些人还很明显的表露出自己厌恶的神态。但是,有谁曾经去和这些人聊过并问过说到底是出于什么原因才使得这些大爷大妈下定决心丢下自己的家庭,丢下自己的亲人来过这样到处流浪的生活吗?今天,社会发展与保障部和独立者慈善基金会携手,制作了这个视频短片,从另一个角度来讲述关于在曼谷的流浪人群。

เริ่มต้นคลิปด้วยการสัมภาษณ์คุณลุงพิการคนหนึ่งที่ต้องใช้ไม้ค้ำ คุณลุงหน้าตามอมแมม หากินด้วยการเก็บขยะ คุณลุงเผยว่า ตนเองอยากจะไปที่ไหนก็ไปได้ แต่ขอแค่ให้มีอิสระเท่านั้น อยากทำอาชีพที่สุจริต และไม่มีใครมาบังคับเราได้ จึงลงท้ายด้วยการเก็บขยะ ที่ทำให้ตนสามารถทำงานได้อย่างที่ต้องการ
这个视频片段是从对一个需要用支架的残疾人伯伯的采访而开始的。这位脸脏兮兮的伯伯是靠捡垃圾来维持生计的。他说:自己想去哪儿都行,但只求能够这样自自由由的,做一份正当职业,并且没有人能来支配自己。正因如此,他最后选择了靠捡垃圾为生。这样,他就能如自己所愿的工作。

ต่อมาเป็นการสัมภาษณ์คุณลุงอีกคนที่พิการขา ไม่สามารถเดินตรง ๆ ได้อย่างคนปกติ คุณลุงเผยว่า เมื่อมีคนถามว่าอยากกลับบ้านไหม ตนเองก็อยากกลับ แต่พอกลับบ้านไปแล้ว ก็สร้างปัญหา สร้างภาระให้ครอบครัว เลยไม่อยากกลับ ถ้าจะตายก็ขอตายอยู่ที่นี่
接下来是对另一位腿部残疾的老伯的采访。这位老伯不能够像正常人一样直接行走。他告诉我们:每当有人问他说想不想回家时,他其实是想回家的。但是,每次回到家之后,都会给家里制造问题,带去麻烦。所以,最后也就不再想回家了。如果要死也想就死在外面。

ส่วนคุณลุงอีกท่านที่ออกเร่ร่อนกับชีวิต ด้วยกระเป๋าเพียง 2 ใบ ได้เปิดเผยถึงการเลือกเป็นคนเร่ร่อนว่า มันสบายใจ คนมันชอบแบบนี้ อยู่บ้านก็ไม่อยากจะอยู่ รำคาญเพราะตนเองตัวคนเดียว เลยร่อนเร่ไป วัน ๆ ก็แป๊บเดียว ไปทางโน้นบ้างทางนี้บ้าง ไปนอนหัวลำโพงบ้าง พอเขาไม่ให้นอนทางโน้นก็มาทางนี้ พอเขาไม่ให้นอนทางนี้ ก็มาทางโน้น สลับกันไป
而另外一位只有两个包随身就四处流浪的伯伯,他则对流浪这样解释:说流浪是挺舒畅的一事儿,自己挺喜欢这种生活。呆在家里也呆不下去,麻烦。因为只有自己一个人,也就索性流浪了。一天又一天,时间过得还挺快。有时候去去那里,有时候去去这里。有时候去睡在喇叭头那儿,等人家不让睡那儿了,就来这边。等人家又不让在这边的时候,就又回去那头,交替着来。

จากนั้น ก็เป็นการสัมภาษณ์คุณยายแก่ ๆ วัยน่าจะประมาณ 60 - 70 ปี ที่นั่งอยู่ริมถนนรอเศษเงินจากคนสัญจรไปมา คุณยายบอกว่า คนอื่น ๆ เขาทำไร่ทำนากัน พอเราทำอย่างเขาไม่ได้เขาก็ไล่ที่เรา ใครจะให้เรากิน ใครจะเลี้ยงเรา พวกพี่น้องญาติอะไรแบบนี้ เราทำอย่างเขาไม่ได้
接下来,则是对以为上了年纪的大约60-70岁老奶奶的采访。这位老人坐在马路边跟来往的行人讨钱。她说:家里其他人种地种田,但她不会种,结果家人就把她给赶出来了。谁来给咱吃的,谁来养咱?兄弟姐妹是这样,可我没法儿像他们一样。

เมื่อสอบถามคนจรจัดที่อยู่อาศัยแถววัดมหาธาตุฯ ที่อาศัยการคุ้ยขยะประทังชีวิต เขาก็เล่าให้ฟังถึงชีวิตของการเป็นคนจรจัดว่า ตนเองนอนฝันคิดว่าเป็นมหาดเล็กอยู่ที่นี้ เลยนอนที่นี่ หลวงพ่อ เณร หลวงพี่ ขอให้ไปนอนที่วัดก็ไม่ไปนอน พอเช้ามาก็รอรับข้าววัด
当我们采访到住在Wat Phra Mahathat Woramahawihan附近的一位靠扒垃圾为生的流浪汉时,他也给我们讲述了自己居无定所的生活:说是他自己做梦梦到了自己其实是这个寺庙的侍卫,因此,也就睡在了这里。寺里的主持、沙弥和和尚都叫他到寺里去睡他也不去。每天清晨的时候,他就到寺里来接受斋饭。

และสุดท้าย กับคุณลุงวัยชรา ที่ต้องมาอาศัยข้างถนนเป็นบ้าน โดยคุณลุงบอกว่า อายุ 75 ปี ตนเองจะทำอะไรได้ 75 ปีเขาเอาไปทำปุ๋ยมั้ง เขาไม่เอาหรอก ขนาดไปขอเขาทำงานก่อสร้าง เขายังบอกมาเลยว่า ลุงไม่ไหวแล้ว อายุป่านนี้
最后是对一位老伯伯的采访。老伯伯之所以会临街而睡,以路为家,他说是因为自己已经75岁了,还能干得了什么呢?75岁的人,拿去做化肥吗?他可不想。即使是让他去做盖房子的差事儿,他也回答说,自己已经老啦,都这把年纪了。
นี่คืออีกหนึ่งเสียงสะท้อนของเหล่าคนจรจัด ที่ต้องถูกบีบบังคับให้เลือกเส้นทางชีวิตข้างถนน บ้างก็ต้องการอิสระ บ้างก็ไม่เป็นที่ต้องการของพี่น้อง และหากมีคนเหล่านี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ สังคมจะอยู่อย่างไร คงเป็นเรื่องที่เราทุกคน จะต้องขบคิดและแก้ปัญหาร่วมกัน ดีกว่าที่จะมอบให้เป็นภาระของรัฐบาลหรือของใครคนใดคนหนึ่
这就是这些流浪者的另一种回应:之所以会最终选择去过临街流浪的生活,有的人是因为爱自由,有的人是因为被兄妹抛弃。如果说这些流浪者的人数逐渐增加,社会将会变成什么样呢?也许这个问题与其抛给政府或者别人去处理,不如我们从自己做起,一起去思考并解决它。

本双语文章的中文翻译系沪江泰语原创内容,转载请注明出处。中文翻译仅代表译者个人观点,仅供参考。如有不妥之处,欢迎指正。

相关阅读推荐:
泰国街头的西方流浪汉 
泰国那十件神奇的小事儿 
泰国手工艺品背后的故事 
一船一世界,芭提雅四方水上市场 
可乐瓶上出现你的名字?这绝不是梦!