เป็นอันว่าสี่ชีวิตชักขบวนเดินเรียงหนึ่งตามกันลงลิฟต์มาและเปลี่ยนเป็นเรียงหน้ากระดานเมื่อออกสู่ถนนในซอยกะทิหยุดกึกเมื่อถึงทางเข้าที่การไปรษณีย์ และหันไปบอกว่า “หนุขอเข้าไปคนเดียวได้ไหม” “ได้สิ ได้” สามเสียงตอบพร้อมกัน แม้จะด้วยเสียงสูงต่ำต่างกันไป
กะทิเดินกะทิดินเข้าไปยืนต่อแถวและยื่นจดหมายที่ต้องการส่งให้เจ้าหน้าที่ ชำระเงินเรียบร้อยก็รับแสตมป์มาปิดลงบนซอง แล้วจึงถือซองจดหมายเดินมาหย่อนลงตู้ ตอนนี้ก็มีเพียงตู้ไปรษณีย์กับกะทิที่รู้ความลับนี้ กะทิจ้องมองช่องรับจดหมาย และรู้สึกเหมือนตู้ไปรษณีย์ และรู้สึกเหมือนตู้ไปรษณีย์หลิ่วตาให้กะทิอย่างคนเข้าใจกัน กะทิยิ้มออกมา และเดินมาสมทบกับคณะพรรคที่รออยู่
นับจากนาทีนั้นชีวิตที่บ้านกลางเมืองผ่านไปในบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยการรอคอย เสียงโทรศัพท์ดังก็จะอาการสะดุ้งตามมาด้วยการเกรี่ยงว่าใครจะเป็นคนรับมีการลงไปตรวจดูว่าบุรุษไปรษณีย์เอาจดหมายมาส่งหรือยังวันละสามสี่เที่ยวกะทิอดขำไม่ได้เพราะเท่าที่เจ้าหน้าที่บอกไว้กว่าจดหมายจะเดินทางไปถึงเกาะอังกฤษก็ต้องใช้เวลาสี่วันแล้วใครจะรู้ว่าคนรับจะกระตือรือร้นตอบกลับมาในทันทีหรือเปล่า ที่สำคัญ แม่สั่งไว้ว่า ถ้าครบเจ็ดวันแล้วไม่มีคำตอบ ก็ให้กลับไปที่บ้านริมคลองได้เลย
กะทิไม่ปล่อยเวลาให้หมดไปกับการรอคอยแต่ชักชวนและคะยั้นคะยอให้น้ากันต์พากะทิไปเที่ยวท้องฟ้าจำลองไปพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และสุดท้ายไปเข้าค่ายดูดาวที่คณะวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยที่จัดขึ้นในช่วงฤดูร้อน

中文详解：

四个人前前后后排成一排从电梯里出来，当走出公寓楼来到门前的巷口时队形就变成了四人并排。快到邮局时佳媞开始走走停停，步伐不再那么流畅。她转过脸来说：“请让我一个人进去可以吗？”“可以啊，可以！”三个人异口同声地回答，虽然三人的语气有高有低。
佳媞走进邮局排队等候轮到自己把要寄的信递给工作人员。付过钱后便接过邮票贴在信封上，然后拿着信封走到邮筒跟前，把信封放进去。此时此刻，便只有邮筒和佳媞自己知道这个秘密。佳媞注视着那道塞信的小口，好像看到邮筒对她眨了眨眼，仿佛那是一个理解她所作所为的人，佳媞笑了。她走出邮局和还等在外边的队伍会合。
从那一刻起，这个城里的家便萦绕着等待的气氛，每次电话响起都能引起一阵莫名的恐慌。接着引发的问题就是，谁是接电话的最佳人选，还有那种时不时地试探，一天三四次，看是否有邮递员送信过来。佳媞忍不住想笑的冲动，因为就像邮局的工作人员所说，单单是信到达英伦三岛之就要四天。还有一个问题就是，谁知道收信人是否会积极地回应呢？最重要的是，妈妈叮嘱过，如若在信寄出七天后依旧没有任何答复，也就可以放心回河畔的家去了。
佳媞不甘心让时间就这么在等待中度过，缠着绀舅舅带她到“空中花园”去玩，去科技博物馆，最后去参加了大学里科技学院在暑假举办的天文知识夏令营活动。

 

 点击查看更多此系列文章>>