很多人都很好奇，没有高铁、飞机，也没有手机、电脑，以前人们是怎么生活的呢？今天小编就来揭秘“5大科技”在泰国的前世今生，一起来看看泰国“大哥大”到底长什么样~

1.รถไฟสายปากน้ำ รถไฟสายแรกของประเทศไทย
泰国首条铁路线—Paknam铁路

โดยมีการบันทึกไว้ว่า ทางรถไฟสายปากน้ำ เปิดเดินขบวนรถครั้งแรกเมื่อวันที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2436 เป็นทางรถไฟเอกชนสายแรกของประเทศไทย ที่เดินรถจากสถานีรถไฟหัวลำโพง , กรุงเทพมหานคร กับสถานีรถไฟปากน้ำ จังหวัดสมุทรปราการเป็นระยะทางกว่า 21.3 กิโลเมตร มีการก่อตั้งขึ้นก่อนการเดินรถของรถไฟหลวงสายกรุงเทพ-อยุธยาถึง 3 ปี หลังสิ้นสุดสัมปทานในเวลา 50 ปี ในสมัยรัฐบาลจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ได้ยกเลิกเส้นทางรถไฟสายปากน้ำเมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2503 และได้ขยายเป็นถนนพระราม 4
据载，Paknan铁路于佛历2436年（公历1893年）4月11日开通，是曼谷华南蓬火车站至北榄府Paknan站的第一条私人火车线。Paknan铁路全长约21.3KM，比皇家曼谷-阿育陀耶线早三年开通。50年的特许经营期结束后，沙利·塔纳拉特元帅政府于佛历2503年（公历1960年）1月1日取消了该条铁路线，最后被扩建成了拉玛4号公路。


2.รถเมล์คันแรกของประเทศไทย
泰国第一辆公交

รถเมล์นายเลิศ หรือ รถเมล์ขาว เป็นรถโดยสารประจำทางสายแรกของไทย นายเลิศ เศรษฐบุตร ซึ่งเดิมทีเป็นกิจการบริการรถม้าเช่า นายเลิศเป็นผู้ออกแบบตัวรถเอง โดยคิดค่าโดยสารสำหรับรถม้าเดี่ยวชั่วโมงละ 75 สตางค์ รถม้าคู่ชั่วโมงละ 1 บาท แต่ภายหลังนายเลิศเห็นว่าเป็นการทรมานสัตว์ จึงคิดเปลี่ยนมาใช้รถยนต์ เมื่อประมาณ พ.ศ. 2453
乃乐巴士也叫“白色巴士”，是泰国的第一条公交线，这辆车的设计师乃乐（Lert Sreshthaputra）先生以前从事马车租赁行业。马车每小时租赁费为75士当（1泰铢=100士当），双人马车租赁费每小时1泰铢，可后来勒特先生认为这是对动物的“酷刑”，因此在佛历2453年（公历1910年）改用汽车。

กิจการรถเมล์นายเลิศดำเนินการมานานถึง 70 ปี ได้รับสัมปทานเดินรถประจำทางในกรุงเทพฯ ถึง 36 สาย มีรถประมาณ 700 คัน มีพนักงาน 3,500 คน นับเป็นบริษัทรถเมล์ที่ใหญ่ที่สุด แต่ได้เลิกกิจการลงในปี พ.ศ.2520 เมื่อรัฐบาลมีนโยบายรวมกิจการรถเมล์ทุกสายในกรุงเทพมหานครมาอยู่ในความดูแลของ องค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ (ขสมก.) ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจ
勒特巴士公司的业务已运营70年之久，获得了在曼谷运行公交的特许权，共36条线、约700辆公交车，职工3500人，算得上是泰国最大的公交车公司。但在佛历2520年（公历1977年），“曼谷每条公交线都交国企-曼谷铁路局管理”政策出台后，便逐渐取消了业务。

3.แท็กซี่คันแรกของประเทศไทย
泰国第一辆出租车

ในประเทศไทย เริ่มมีแท็กซี่ให้บริการเป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2466 โดยพระยาเทพหัสดิน ร่วมกับ พระยาพิไชยชาญฤทธิ์ เป็นผู้ก่อตั้งบริษัท แท็กซี่สยาม ขึ้นเป็นครั้งแรกโดยมีรถให้บริการ 14 คัน คิดค่าบริการตามไมล์ ไมล์ละ 0.15 บาท (1 ไมล์ ≈1.6กิโลเมตร) โดยใช้รถยนต์ยี่ห้อออสติน  แต่ประสบปัญหาขาดทุน จึงต้องล้มเลิกกิจการไป
泰国出租车业务始于佛历2466年（公历1923年），Phraya Thephasdin和Phraya Phichai Chanrit两人用14辆奥斯汀牌车成立了暹罗出租车公司。这是泰国首家出租车公司，以每英里0.15泰铢的价格计费（1英里≈1.6KM），但由于亏本最终放弃了该项业务。

แต่ในปี พ.ศ. 2490 ก็ได้มีเจ้าของธุรกิจเอกชนบางรายมีความคิดริเริ่มที่จะฟื้นฟูกิจการแท็กซี่ในประเทศไทยขึ้นมาใหม่อีกครั้ง โดยในช่วงแรกจะนิยมใช้รถยนต์ยี่ห้อเรโนลต์ ยุคต่อมาก็เปลี่ยนกลับมานิยมยี่ห้อออสติน ตามด้วยรถ ดัทสัน บลูเบิร์ด, และโตโยต้าในที่สุด
好在佛历2490年（公历1947年），一些私营企业老板提出振兴泰国出租车业务的想法，在兴起初期，雷诺牌汽车很受欢迎，后来又流行奥斯汀，紧接着是达森蓝鸟，最后是丰田。


 

4.คอมพิวเตอร์เครื่องแรกของประเทศไทย
泰国第一台计算机

คอมพิวเตอร์เครื่องแรกของประเทศไทนคือ IBM 1620 คอมพิวเตอร์ในประเทศไทย เริ่มใช้ในปี พ.ศ. 2506 โดย ผู้ที่ริเริ่มนำเครื่องคอมพิวเตอร์มาใช้ในประเทศไทยคนแรก คือ ศาสตราจารย์ กันตะบุตร หัวหน้าภาควิชาสถิติและเลขาธิการสถิติแห่งชาติ เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2506 ( ในขณะนั้นประมาณ 2 ล้านบาทเศษ) ซึ่งติดตั้งที่คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย โดยเริ่มมีการใช้ในการศึกษาวิจัย การพัฒนาสถิติของประเทศ เป็นสถาบันแรก เน้นในด้านการปฏิบัติงานสำมะโนและในด้านการค้นคว้า และวิจัยนานาประการ
泰国首台电脑是IBM1620，佛历2506年（公历1963年），电脑开始在泰国应用。佛历2506年8月9日，统计司司长兼国家统计局秘书长-坎塔布特教授成为泰国使用计算机的第一人。（当时花了约200万泰铢）该台计算机安装在朱拉隆功大学商业与会计学院。这是泰国首次以学院的形式研究并发展数据，朱拉隆功大学商业与会计学院业也成为第一个专注于人口普查和各项研究的学院。

ซึ่งหลายประเทศ เช่น มาเลเซีย ศรีลังกา และสิงคโปร์ก็ให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ถึงกับส่งเจ้าหน้าที่มาดูการปฏิบัติงานของเครื่องอีกด้วย เนื่องจากประเทศเหล่านั้นยังไม่มี ในพ.ศ. 2554เครื่องนี้อยู่ที่ท้องฟ้าจำลอง กรุงเทพฯไปแล้ว
包括马来西亚、斯里兰卡以及新加坡在内的多个国家对此十分关注，甚至派遣人员前来参观机器如何操作，因为这些国家还没有计算机。佛历2554年（公历2011年）这台计算机已经移至曼谷天文馆。

5.โทรศัพท์เคลื่อนที่เครื่องแรกของไทย
泰国第一部电话

ปี พ.ศ. 2529 องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย (ชื่อในขณะนั้น) ได้เริ่มให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ โดยนำระบบ NMT (Nordic Mobile Telephone System) ซึ่งมีให้บริการในประเทศแถบสแกนดิเนเวียน แต่ได้มีการปรับเปลี่ยนเรื่องความถี่ในการนำมาให้บริการจาก ความถี่ 450MHz เป็น 470MHz จึงเป็นที่มาของชื่อระบบ NMT470 ซึ่งนับเป็นโทรศัพท์เคลื่อนที่ระบบแรกของประเทศไทย
佛历2529年（公历1986年），泰国国家电话机构（旧称）引入了在斯堪的纳维亚国服务的NMT系统（北欧移动电话系统），但将频率从450MHz调至470MHz，这就是泰国首个移动电话系统—NMT470系统的来历。

ระยะแรกให้บริการในเขตกรุงเทพฯ ปริมลฑลและจังหวัดชายฝั่งด้านตะวันออก ก่อนขยายบริการไปทั่วประเทศในเวลาต่อมา ลักษณะของเครื่องลูกข่ายของระบบ NMT470 จะมีลักษณะเป็นกระเป๋าหิ้ว มีน้ำหนักประมาณ 1-5 กิโลกรัม ยังไม่ได้มีลักษณะเป็นแบบมือถือเช่นปัจจุบัน บางครั้งผู้ใช้จึงเรียกว่าโทรศัพท์กระเป๋าหิ้ว
在全国普及之前，移动电话业务只能在曼谷、周围府和东部沿海的府使用。装有NMT470系统的电话好似一个手提包，重约1.5KG，还没有现代手机的模样。有时，人们也将其戏称为“手提包电话”。

 

看到这些老照片和老技术，真是充满满满的怀旧风，也庆幸我们生活在现在这个高度文明和发达的社会呢！

你还知道什么有趣的古董玩意儿，一起来分享吧。

 

声明：本文由沪江泰语编译整理，素材来自liekr，未经允许不得转载。如有不妥，敬请指正。