泰语版成语故事：暗箭伤人

อ้านเจี้ยนซางเหริน(暗箭伤人) : ใช้ธนูลอบทำร้ายคน

暗 อ่านว่า อ้าน แปลว่า มืด หรือ ไม่เปิดเผย
箭 อ่านว่า เจี้ยน แปลว่า ธนู
伤 อ่านว่า ซาง แปลว่า ทำร้าย
人 อ่านว่า เหริน แปลว่า คน
สมัยชุนชิว อ๋องรัฐเจิ้งได้รับการสนับสนุนจากรัฐฉี และรัฐหลี่ว์ วางแผนที่จะทำสงครามกับรัฐสี่ว์ (รัฐสี่ว์เป็นรัฐเล็กๆ ปัจจุบันคือเมืองสี่ว์ชางในมณฑลเหอหนาน ส่วนรัฐเจิ้งอยู่ทางตอนเหนือของรัฐสี่ว์ )
ปีหนึ่งในช่วงฤดูร้อน เดือนห้า อ๋องเจิ้งทำการทดสอบความเข้มแข็งของกองทหาร โดยการให้มีการแข่งขันชิงรถม้า ระหว่างแม่ทัพเก่าแก่นามว่า หยิ่งซูเข่า กับแม่ทัพวัยหนุ่มนาม กงซุนจื่อตู ฝ่ายหยิ่งซู่เข่า แม้จะสูงวัยกว่า แต่เป็นแม่ทัพแกล้วกล้ามีกำลังเข้มแข็ง เมื่อมือจับรถม้าได้ก็วิ่งลากออกไปด้วยความรวดเร็ว ส่วนกงซุนจื่อตู ซึ่งปกติไม่เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตา มีความมั่นใจในตัวเองสูง เห็นดังนั้นจึง รีบไล่ตาม แต่เมื่อไล่ตามมาถึงถนนใหญ่ หยิ่งซูเข่าก็ลับหายไม่ทิ้งร่องรอย ทำให้กงซุนจื่อตูแค้นใจเป็นอันมาก เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วง เดือนเจ็ด อ๋องเจิ้งมีคำสั่งให้ไปโจมตีรัฐสี่ว์ ทหารเจิ้งบุกตีเข้าไปจนถึงเมืองหลวงของรัฐสี่ว์ หยิ่งซูเข่ารบด้วยความกล้าหาญ วิ่งนำกองทัพปีนขึ้นกำแพงเมืองเป็นคนแรก กงซุนจื่อตูเห็นดังนั้นแล้วก็คิดอิจฉาความเข้มแข็งของหยิ่งซูเข่าประกอบกับความแค้นเรื่องชิงรถมาที่ผ่านมา เขาจึงอาศัยช่วงชุลมุนลอบยิงธนูใส่แม่ทัพอาวุโสจนถึงแก่ความตาย
เนื่องจากความชุลมุนในสงคราม ทำให้แม่ทัพ และทหารเจิ้งต่างพากันคิดว่าแม่ทัพหยิ่งซูเข่าโดนทหารรัฐสี่ว์ฆ่าตาย จึงเกิดเพลิงแค้นบุกตีเมืองหลวงสี่ว์จนราบคาบ ทำให้อ๋องรัฐสี่ว์หนีตายไปหลบยังรัฐเว่ย
เหตุการณ์ “ใช้ธนูลอบทำร้ายคน” ภายหลังได้มีการนำมาเป็นคำเปรียบเทียบกับแผนการ หรือพฤติกรรมลอบทำร้ายผู้อื่น

暗箭伤人: 比喻暗中进行伤人的行为或诡计。

　　春秋时，郑国的郑庄公得到鲁国和齐国的支持，计划讨伐许国。（许国是一个小国，在今河南许昌市。郑国在许国的北边，今河南的新郑就是它当时的都城。）　　这件事情在《左传·隐公十一年》里有记载。那年夏天，五月里，郑庄公在宫前检阅部队，发派兵车。一位老将军颍［yǐng］叔考和一位青年将军公孙子都，为了争夺兵车吵了起来。颍叔考是一员勇将，他不服老，拉起兵车转身就跑；公孙子都向来瞧不起人，当然不肯相让，拔起长戟飞奔追去。等他追上大路，颍叔考早已不见人影了。公孙子都因此怀恨在心。　　到了秋天，七月间，郑庄公正式下令攻打许国。郑军逼近许国都城，攻城的时候，颍叔考奋勇当先，爬上了城头。公孙子都眼看颍叔考就要立下大功，心里更加忌妒起来，便抽出箭来对准颍叔考就是一箭，只见这位勇敢的老将军一个跟斗摔了下来。另一位将军瑕叔盈还以为颍叔考是被许国兵杀死的，连忙拾起大旗，指挥士兵继续战斗，终于把城攻破。郑军全部入了城，许国的国君许庄公逃亡到了卫国。许国的土地于是并入了郑国的版图。　　象公孙子都那样趁人不备暗放冷箭的，就叫做“暗箭伤人”。不过，作为成语却并不限指以暗箭为凶器，凡是采取任何不光明的手段暗地里伺机伤害别人的，都可叫做“暗箭伤人”。这里不妨讲一讲关于宋朝人刘攽［bīn］的故事。　　刘攽，字贡父，据说颇有文才，尤其精于历史的研究，曾参加司马光主编的《资治通鉴》的编写工作。宋朝邵博的《闻见后录》中有他的一段故事，看来此人还相当幽默。故事说：　　有一次，有一位“中司”（官名，即“御史中丞”，专负弹劾监察之责）想发动同僚攻击某人。有人问刘攽，某人是否真有什么劣迹，中司竟要鸣鼓攻之。刘攽很冷淡的回答道：“中司自可鸣鼓儿，老夫难为暗箭子！” 　　这里所谓的“暗箭子”，也就是暗害他人的冷箭。刘攽不愿意参与暗害他人的阴谋勾当，所以他说不充当暗箭子。（关于“鸣鼓”的典故，可以参看“鸣鼓而攻”）